چرا رودری شایسته بردن توپ طلای 2024 بود

هفت‌یک- رئال مادرید خیلی تلاش کرد تا اعتبار مراسم امسال را زیر سوال ببرد، اما آیا در شایستگی‌های رودری برای بردن توپ طلا تردیدی وجود دارد؟ هرچند اگر هم آنگونه که رئال مادرید توقع داشت، وینیسیوس این جایزه را می‌برد، کسی به آن انتخاب اعتراضی نداشت. مادریدی‌ها که تصمیم گرفتند این مراسم را تحریم کنند، معتقدند حتی در صورت عدم انتخاب وینیسیوس، دنی کارواخال از تمامی جهات می‌توانست مستحق این عنوان باشد.

صرف‌نظر از نتایج بدست‌آمده، انتخاب برندگان در این مراسم ماهیتی کاملا سلیقه‌ای دارد؛ روزنامه‌نگاران از ۱۰۰ کشور برتر رنکینگ فیفا گرد هم می‌آیند تا آرای خود را به صندوق بیاندازند. یکی از جذابیت‌های همیشگی مراسم توپ طلا، رای‌های غیرمعمول و خلاف انتظار برخی از نمایندگان است. در سال گذشته نماینده کامرون به هیچ یک از دو نامزد اصلی کسب عنوان، یعنی ارلینگ هالند و لیونل مسی، رای نداد؛ اما آندره اونانا را درمیان یکی از پنج انتخاب خود قرار داد. چرا که نه؟

اما واکنش مادریدی‌ها به این خبر که هیچ یک از بازیکنان آنها قرار نیست برنده توپ طلای امسال شوند، طوری بود که گویی برنده امسال یکی از همان آرای نامعقول خواهد بود؛ و یا دست‌هایی در پشت‌پرده در این انتخاب دخیل بوده‌اند (مانند مراسم سال ۲۰۲۱ که در آن ناگهان ورق برگشت و لیونل مسی به‌جای روبرت لواندوفسکی، برنده این عنوان شد. اگرچه شایستگی‌های همیشگی مسی هرگز قابل‌انکار نیست).

اگر بگوییم مادریدی‌ها از این انتخاب تنها آزرده شده‌اند، قدری ماجرا را تقلیل داده‌ایم. هرچند در روز یکشنبه زمزمه‌هایی مبنی بر اینکه رودری در رقابتی تنگاتنگ برنده توپ طلا خواهد شد، به گوش می‌رسید، اما مارکا در چاپ صبح دوشنبه خود همچنان اصرار داشت وینیسیوس در مراسم روز دوشنبه توپ طلا را خواهد برد.

علی‌رغم تلاش مسئولان نشریه فرانس فوتبال، از چند ساعت پیش از مراسم امسال مشخص شد که توپ طلا به رودری می‌رسد.

در بعدازظهر دوشنبه که برای همگان آشکار شد رودری برنده این عنوان خواهد بود، مادریدی‌ها واکنش شدید و خشمگینانه‌ای بروز دادند. آن‌ها بلافاصله به خبرنگاران گفتند:«توپ طلا و یوفا به ما احترام نمی‌گذارند» و مراسم «توپ طلا دیگر برای ما وجود خارجی ندارد». آن‌ها گفتند به جایی که احترامشان حفظ نمی‌شود، نخواهند رفت؛ و بنابراین هیئت اعزامی این باشگاه شامل ۵۰ بازیکن و همراه، ازجمله فلورنتینو پرز رئیس و امیلیو بوتراگنیو اسطوره باشگاه، سفر خود را برای حضور در مراسم ملغی کردند. تلویزیون رئال مادرید قصد داشت این مراسم را در قالب برنامه‌ای ۵ ساعته پوشش دهد، اما این برنامه نیز روی آنتن نرفت. یکی از دلایل آزردگی مادریدی‌ها این بود که آن‌ها معتقد بودند مطابق با معیارهای انتخاب برنده توپ طلا، وینیسیوس باید صاحب این عنوان می‌شد؛ و اگر هم نه، کارواخال به عنوان نفر بعدی مستحق این عنوان بود.

دوباره به سراغ رودری می‌رویم. تنها یک هوادار مغرض می‌تواند معیارهای توپ طلا را بخواند و تصور کند فقط یک باشگاه از آن صلاحیت‌ها برخوردار است. بدون شک دلایل بسیاری برای تحسین رئال مادرید و جایگاه آن‌ها در جهان فوتبال وجود دارد. اگر صادق باشیم آن‌ها بزرگترین باشگاه جهان هستند و هنگامی که خود را پادشاه اروپا می‌خوانند، کسی نمی‌تواند با آن مخالفت کند. اما آن‌ها مالک انحصاری این ورزش نبوده و از هیچ حق ماورائی برای دریافت تمامی جوایز معتبر برخوردار نیستند. از نگاه یک فرد بی‌طرف حتی بیان این ادعا که یوفا به آن‌ها احترام نمی‌گذارد، نامعقول به‌نظر می‌رسد.

شاید دلیل این قضاوت ناعادلانه مادرید در مورد توپ طلا، اهمیت لیگ قهرمانان برای این باشگاه است. آن‌ها همیشه و حتی در شرایطی که به حذف شدن از جام بسیار نزدیک هستند، درنهایت جام را بالای سر می‌برند. لیگ قهرمانان همواره عامل مهمی در اهدای جوایز فردی بشمار می‌رفته، اما اهمیت درخشش در تورنمنت‌های ملی در ارزیابی بازیکنان، کمتر از آن نیست. وینیسیوس در موفقیت‌های مادرید نقش بسیار مهمی داشته؛ اما نقش رودری نیز در تیم‌های خود به همان اندازه کلیدی بوده است. اهمیت جایگاه رودری هم در سیتی و هم در تیم ملی اسپانیا انکارناپذیر است؛ درحالی‌که وینیسیوس در تیم ملی برزیل با مشکلات فراوانی مواجه بوده است. با توجه به اینکه رودری پس از قهرمانی اسپانیا در اروپا، مورد تجلیل ویژۀ هم‌تیمی‌هایش قرار گرفت، و در جشن قهرمانی در خیابان‌های اسپانیا (دقیقاً همان مکانی که رئال مادرید رژۀ قهرمانی خود را برپا کرده بود)، در کانون توجهات بود، درمی‌یابیم که اسپانیایی‌ها به ارزش‌های رودری در خارج از پیراهن سیتی کاملا واقفند.

رودری نقش زیادی در قهرمانی اسپانیا در یورو 2024 داشت.

رودری عنوان بهترین بازیکن تورنمنت را در جام ملت‌های اروپا بدست آورد. همچنین با منچسترسیتی جایزۀ توپ طلای جام باشگاه‌های جهان را تصاحب کرد. عنوانی که در اسپانیا بیش از انگلیس برای آن ارزش قائلند. تاثیر او در سیتی، هم زمانی که در ترکیب تیم قرار دارد و هم زمانی که بازی نمی‌کند، کاملا عیان است.

در فصل گذشته، که مبنای انتخاب برنده توپ طلای فعلی بوده، قاعدۀ کلی چنین بود که هرگاه رودری در ترکیب حضور می‌داشت، سیتی برنده میدان را ترک می‌کرد؛ و هرگاه که او غایب ‌بود، سیتی بازی خود را واگذار می‌کرد.

گواردیولا در سه سال پیش و هنگامی که رودری تازه به شهر منچستر آمده بود، در رابطه با ثبات عملکرد رودری چنین گفت:«هافبک‌های دفاعی باید همواره (از ۱۰ نمره) حداقل در سطح هفت یا هشت خود باشند؛ بازیکن نمی‌تواند در این پست سه یا چهار باشد، زیرا تیم را نابود خواهد کرد». رودری در فصول پس از آن بویژه در فصل گذشته، در اکثر بازی‌ها امتیاز ۹ یا ۱۰ را کسب کرد. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم رودری از آغاز سال ۲۰۲۴ و علیرغم درخواست خودش برای مدتی استراحت، در ۲۶ بازی از ۲۹ بازی سیتی از ابتدا حضور داشته است؛ که دو مورد از غیبت‌های او مربوط به بازی‌های اف‌ای کاپ می‌شود.

هنگامی که رودری در ترکیب سیتی قرار دارد، تمام برنامه‌های تیم بر دوش او سوار است. او در فصل ۲۴-۲۰۲۳ درمجموع بیشترین لمس توپ و بیشترین پاس را ازآن خود کرد، و این جایگاه، خود مسئولیت بیشتری برای او به‌همراه دارد. او باید بداند در موقعیت‌های مختلف چگونه عکس‌العمل نشان دهد. مثلا هنگامی که تحت فشار است – که معمولا هم چنین است- باید سریعا راه گریز مناسبی پیدا کند. اگر هم زمان بیشتری در اختیار دارد، باید از آن استفاده کند؛ که این کار را نیز به نحو احسن انجام می‌دهد.

رودری در تعیین مسیر بازی سیتی نقش بسیاری دارد. او نه تنها توپ را به‌خوبی در زمین پخش می‌کند، بلکه در زمان‌های مناسب تصمیمات خود را به تیم تحمیل می‌کند؛ و این ویژگی برای پپ گواردیولا بسیار اهمیت دارد.

او در دو فصل گذشته بویژه در فصل ۲۴-۲۰۲۳ در امر گلزنی هم بسیار موفق عمل کرد- مطابق با معیارهای کسب توپ طلا و با توجه به اینکه او زنندۀ تک گل پیروزی‌بخش تیمش در فینال لیگ قهرمانان بود، احتمالا باید جایگاه بالاتری در لیست نامزدهای آن سال پیدا می‌کرد. با این‌حال باید اذعان کرد در سال گذشته بازیکنی شایسته‌تر از مسی، که با رهبری مقتدرانه خود تیم ملی کشورش را قهرمان جام‌جهانی کرد، وجود نداشت.

پیش از رودری، آخرین باری که یک بازیکن اسپانیایی برنده توپ طلا شده بود، به سال 1960 برمی‌گردد که لوئیس سوارز، ستاره بارسا، این جایزه را از آن خود کرد.

رودری با فیزیک بدنی مناسب خود و توانایی‌اش در مهار حملات حریفان، تبدیل به مهره‌ای کلیدی در تمام مناطق زمین و تمام مراحل بازی شده است. چه زمانی که صاحب توپ است و چه در مواقعی که بدون توپ بازی می‌کند. او تمامی این خصوصیات را علاوه بر سیتی، با پیراهن تیم ملی اسپانیا نیز از خود نشان داده است.

هنگامی که صحبت از نامزدهای دریافت توپ طلا می‌شود، هرگز نمی‌توان گفت برندۀ نهایی بدون شایستگی‌های لازم صاحب این عنوان شده است؛ بلکه بهتر است بگوییم همواره چند نامزد بدشانس وجود دارند که علیرغم شایستگی، موفق به کسب این عنوان نمی‌شوند. مشکل واکنش مادرید به انتخاب امسال این است که آن‌ها با فریاد زدن نام نامزد موردنظر خود، سعی در تخریب چهره دیگر نامزد شایسته این عنوان در انظار عمومی را دارند. آن هم بازیکنی که مطابق گزارش‌ها، برای مدت‌ها مشتاقانه تلاش می‌کردند تا او را به خدمت بگیرند- حداقل تا پیش از مصدومیت شدید زانوی او در ماه سپتامبر. حاضر نشدن در مراسم اهدای جوایز یک موضوع است، اما این طرز فکر که اگر هر بازیکنی خارج از این باشگاه عنوان مرد سال را بدست آورد، لزوماً در انتخاب او تخلفاتی صورت گرفته، موضوعی است کاملا متفاوت. صرف‌نظر از اینکه مادریدی‌ها در آینده بخواهند برای به خدمت گرفتن رودری، با او وارد مذاکره شوند، این رفتار آن‌ها بسیار توهین‌آمیز بود.

رفتار مادریدی‌ها در بایکوت کردن تمام ماجرا و شخص برنده جایزه، تاحدودی این مراسم را تحت تاثیر قرار داد. رئال مادرید ممکن است در آینده از این رفتار خود پشیمان شود و بدون تردید مربی باکلاس آن‌ها، کارلو آنچلوتی نیز مجبور است با عواقب ناشی از آن دست و پنجه نرم کند. بااین‌حال هیچ یک از این حواشی نمی‌تواند و نباید مانع از شادی رودری، سیتی و اسپانیا پس از کسب سزاوارانه این جایزه شود.