چگونه توماس توخل به عنوان سرمربی تیم ملی انگلیس انتخاب شد
هفت‌یک- وقتی گرت ساوت‌گیت روز بعد از بازی فینال یورو 2024، استعفا داد، اتحادیه فوتبال انگلیس وظیفه خطیر جایگزین کردن بزرگترین سرمربی دوران مدرن تیم ملی انگلیس را بر عهده گرفت. اعضای این اتحادیه باید شخص دیگری را به جای مردی می‌نشاندند که تعریف جدیدی برای نقش مربی ارائه داده بود.
اعضای اتحادیه فوتبال انگلیس اصلاً مایل نبودند در چنین موقعیتی قرار بگیرند. آنها امیدوار بودند که انگلیس در برلین بر اسپانیا پیروز شود و آنها بتوانند ساوت‌گیت را متقاعد کنند تا دو سال دیگر به کارش به عنوان مربی ادامه دهد. اما با استعفای ساوت‌گیت، مارک بولینگام، مدیر عامل اتحادیه فوتبال انگلیس و جان مک‌درموت، مدیر فنی، چاره‌ای نداشتند جز اینکه مربی دیگری پیدا کنند.
سه ماه بعد، بولینگام همراه با مک‌درموت در اتاق کنفرانس ورزشگاه ومبلی نشسته بود و چند متر آن طرف‌تر از زمین بازی در حال تماشای مسابقه بود. کنار بولینگام، توماس توخل نشسته بود که هشت روز پیش قراردادی 18 ماهه امضا کرده و هدایت تیم ملی انگلیس را بر عهده گرفته بود.
بولینگام درباره توخل گفته بود که او کسی است که باعث می‌شود تیم انگلیس «بیشترین بخت را برای به دست آوردن جام جهانی داشته باشد» و علاقه‌مند است تا مدتی این منصب را بپذیرد. در نتیجه اعضای اتحادیه فوتبال انگلیس از اینکه توانسته بودند چنین مربی‌ای را به کار گیرند، خوشحال بودند. مبلغ قرارداد سالانه او حدودا 6 میلیون پوند است. همچنین در متن قرارداد آمده است که اگر او بتواند تیم انگلیس را قهرمان جام جهانی کند، پاداشی دریافت خواهد کرد و او در راه رسیدن به این هدف، آنتونی بری، دستیار قدیمی‌اش، را نیز در کنارش خواهد داشت.
توماس توخل بعد از اسون گوران اریکسن و فابیو کاپلو، به سومین مربی خارجی تاریخ تیم ملی انگلیس تبدیل شد.
توخل سوابق کاری درخشانی دارد و فردی با جذبه است. وقتی مربی چلسی بود توانست این تیم را به مقام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان برساند. بر خلاف فابیو کاپلو، که در 61 سالگی مربیگری این تیم را بر عهده گرفته بود، توخل در 51 سالگی در اوج خود قرار دارد.
اما این جایگاه چالش‌ها و حتی جنجال‌های خاص خودش را دارد. سایت اتلتیک با چندین نفر که با فرایند انتخاب اتحادیه فوتبال انگلیس آشنایی داشتند، صحبت کرد. هیچ‌کدام از این افراد نمی‌خواستند نام‌شان فاش شود چون می‌خواستند روابط خود را همچنان حفظ کنند.
***
وقتی اتحادیه فوتبال انگلیس می‌خواست مربی جدید پیدا کند، یک هدف مشخص را دنبال می‌کرد و آن هم قهرمانی در جام جهانی 2026 بود. روز چهارشنبه بولینگام گفت:«وقتی این فرایند شروع شد اولویت ما این بود که فردی را پیدا کنیم تا کاری کند بازیکنان ما بیشترین بخت ممکن برای قهرمانی را داشته باشند.»
اولین گام عملی برای استخدام فرد مورد نظر، در پایان همان هفته‌ای برداشته شد که ساوت‌گیت استعفا داد. صبح روز هجدهم جولای، اتحادیه فوتبال انگلیس شرح وظایف فرد مورد نظر برای تصدی نقش سرمربیگری تیم ملی فوتبال مردان را منتشر کرد.
اولین بند این فهرست ثابت می‌کرد که اتحادیه فوتبال انگلیس در پی فردی است تا کمک کند این تیم اولین جام بزرگ در رده مردان، که از سال 1966 به بعد نصیبش نشده بود، را به دست آورد. بند اول از این قرار بود: «فرد مورد نظر باید تیم فوتبال مردان انگلیس را رهبری کند و به گونه‌ای پرورش دهد تا بتواند برنده تورنمنتی مهم شود و همیشه جزو یکی از ده تیم برتر دنیا باشد». همچنین در این مطلب ذکر شده بود که کاندیدای موفق باید «عملکرد درخشانی در زمینۀ کسب نتایج خوب در لیگ برتر انگلیس و یا در رقابت‌های ملی داشته باشد.»
به محض اینکه اتحادیه فوتبال انگلیس این مطلب را منتشر کرد، معلوم شد که، به گفته بولینگام، «رزومه ایده‌آل» برای تصدی این شغل چیست. این اتحادیه به دنبال فردی با تجربه است که موفقیت‌های زیادی کسب کرده باشد؛ کسی که عملکرد تیم را بهبود ببخشد و تغییر ایجاد کند، نه اینکه صرفا دنباله‌روی فضای فعلی حاکم بر تیم باشد که ساوت‌گیت قبلاً ایجاد کرده بود.
عامل دیگری که از همان ابتدا مهم بود، موضوع ملیت فرد مورد نظر بود. ساوت‌گیت، طی نزدیک به هشت سالی که رهبری این تیم را بر عهده داشت، موفقیت‌های بسیار چشمگیری کسب کرده بود و از اینکه هویتی کاملا انگلیسی به تیم ملی بخشیده بود، به خود افتخار می‌کرد اما اتحادیه فوتبال انگلیس می‌خواست برای پیدا کردن جانشین او پا را از مرزهای انگلیس فراتر بگذارد.
در تابستان، هیات مدیره اتحادیه فوتبال انگلیس این موضوع را به رای گذاشت که آیا مربی جدید باید انگلیسی باشد یا خیر. در عین حال که این تمایل وجود داشت که مربی انگلیسی برای تیم ملی انگلیس انتخاب شود- و این باور وجود داشت که کشورهای مهم حاضر در مسابقات نباید در خارج از مرزهای خود به دنبال مربی برای تیم‌های خود باشند- نتیجه آرا، به طرزی غیر منتظره، بر عکس شد.
در نتیجه، در عین حال که داشتن ملیت انگلیسی معیاری برای این جستجو نبود، داشتن تجربه در زمینه فوتبال انگلیس و در زمینه تربیت بازیکنان انگلیسی به معیاری برای انتخاب مربی تبدیل شد. آنها نمی‌خواستند تجربه‌ای که در سال 2007 با کاپلو داشتند را تکرار کنند چرا که این مربی موفق سابق، بدون اینکه هیچ تجربه‌ای از فوتبال انگلیس داشته باشد، ناگهان وارد فوتبال این کشور شده بود.
وقتی این معیارها کنار هم گذاشته شدند چند اسم ظاهر شدند: توخل، مائوریسیو پوچتینو، یورگن کلوپ و از همه مهم‌تر پپ گواردیولا.
گواردیولا کاندیدای رویایی اتحادیه فوتبال انگلیس بود. او در 15 فصل کاملی که در بالاترین سطح مربیگری کرده بود، 12 بار عنوان قهرمانی لیگ، سه بار قهرمانی لیگ قهرمانان، شش جام حذفی، 4 بار قهرمانی سوپر جام یوفا و چهار بار قهرمانی جام باشگاه‌های جهان را در کارنامه دارد. او این کار را با چنان سبک خاصی انجام داده است که بدون شک انقلابی در نحوه فوتبال بازی کردن در این کشور ایجاد کرد. همچنین او در فوتبال انگلیس عمیقا ریشه کرده است چرا که درصد قابل توجهی از بازیکنان حال حاضر تیم ملی انگلیس از قبیل کایل واکر، جان استونز، فیل فودن و ریکو لوئیس را از زمانی که در سال 2016 به منچسترسیتی پیوست، تربیت کرد.
آنتونی بری، دستیار قدیمی توخل، روی نیمکت سه‌شیرها هم او را همراهی خواهد کرد.
اما دو مشکل وجود داشت. اولین مشکل این بود که قرارداد گواردیولا با منچسترسیتی تا پایان این فصل بود. از آنجایی که قرار است منچسترسیتی تابستان آینده در جام باشگاه‌های جهان شرکت کند، گواردیولا نمی‌تواند رهبری تیم ملی انگلیس را تا سپتامبر 2025، یعنی کمتر از یک سال مانده به جام جهانی 2026، بر عهده بگیرد. مشخص نیست که آیا بازیکنان تیم ملی انگلیس در چنین بازه زمانی محدودی می‌توانند برای برآورده کردن هدف اتحادیه فوتبال انگلیس، یعنی قهرمانی جام جهانی که به میزبانی مشترک ایالات متحده، کانادا و مکزیک است، آمادگی لازم را کسب کنند یا خیر.
دومین مشکل خودِ گواردیولا بود که هنوز تصمیم نگرفته بود که بعد از به پایان رسیدن قراردادش با منچسترسیتی چه کند: بماند، به خودش استراحت بدهد یا پی شغلی دیگر برود. عوامل دیگری هم وجود داشتند که خارج از حیطۀ کنترل اتحادیه فوتبال انگلیس بودند، به‌ویژه دعوای حقوقی «115 اتهام منچسترسیتی» با لیگ برتر که ممکن است پیامدش در فصل آینده یا بعد از آن گریبان این باشگاه را بگیرد.
افرادی که در این زمینه فعال هستند، از جمله کسانی که گواردیولا را به‌خوبی می‌شناسند، به این موضوع اشاره کرده‌اند که او تقریبا هر روز نظرش راجع به اینکه تابستان آینده چه خواهد کرد را تغییر می‌دهد. وقتی او هفته گذشته به تلویزیون ایتالیا رفته بود تا درباره برنامه‌های آینده‌اش صحبت کند- بعد از اینکه توخل با تیم ملی انگلیس قرارداد بست اما خبرش هنوز رسانه‌ای نشده بود- گفت که هنوز تصمیم نگرفته است که در آینده چه کند اما «هر اتفاقی ممکن است رخ دهد.»
اتحادیه فوتبال انگلیس در این باره با گواردیولا صحبت کرده بود اما او تعهد نداده بود که این شغل را قبول می‌کند. او گزینه ایده‌ال اتحادیه بود و انتصاب موفق‌ترین مربی قرن بیست و یکم به عنوان رهبر تیم ملی انگلیس جوّی هیجان‌انگیز به وجود آورده بود. اما چون او تعهد و تضمینی برای پذیرفتن این شغل نداده بود، این خوش‌بینی کمرنگ شد و دو طرف دیگر در این باره با هم صحبت نکردند.
بلینگیام در کنفرانس خبری‌اش که روز چهارشنبه برگزار شد در پاسخ به این سوال که آیا کسی به اتحادیه فوتبال انگلیس جواب رد داده است، به‌طور خاص به گواردیولا اشاره نکرد اما تصریح کرد که «مشخصا بعضی (کاندیداها) در مقایسه با دیگران بیشتر واجد شرایط تصدی این مقام هستند». وقتی از جانب سایت اتلتیک با اتحادیه فوتبال انگلیس و منچسترسیتی تماس گرفته شد آنها درباره این موضوع اظهار نظر نکردند.
حالا که گواردیولا از فهرست خط خورده بود، باید سراغ افراد دیگر این فهرست می‌رفتند. یورگن کلوپ مانند گواردیولا واجد همه شرایط بود و بر خلاف سرمربی منچسترسیتی، با به پایان رسیدن فصل قبل، قراردادش با لیورپول به اتمام رسیده بود. اما او صراحتا گفته بود که، بعد از 8 سال کار جانفرسا در آنفیلد، بلافاصله دوباره به این عرصه مربیگری باز نمی‌گردد. کلوپ که در کنفرانس مربیگری صحبت می‌کرد، و هنوز اتحادیه فوتبال انگلیس هم درخواست شغلی را می‌پذیرفت، گفت اگر بلافاصله سراغ شغل دیگری برود «بزرگترین آبروریزی تاریخ فوتبال» خواهد بود و این کار باعث می‌شود وجهه‌اش را از دست بدهد. بعد از چندی، او رییس بخش فوتبال جهانی شرکت ردبول شد.
پوچتینو نیز آن زمان شغلی نداشت چون همزمان با به پایان رسیدن فصل، قراردادش با چلسی به اتمام رسیده بود. بر اساس معیارهای اتحادیه فوتبال انگلیس، او هم کارنامه خوبی داشت. بسیاری از بازیکنان تیم انگلیس از جمله لوک شاو، واکر، هری کِین، کیه‌ران تریپیه، کانر گالاگر و کول پالمر پیشرفت‌شان را مدیون این مربی آرژانتینی و تیم مربی‌گری‌اش می‌دانند. اما آن زمان پوچتینو مربی جدید تیم ملی مردان ایالات متحده آمریکا شد.
درباره کاندیداهای انگلیسی باید گفت که گراهام پاتر آوریل سال گذشته از چلسی اخراج شده بود و شغلی نداشت. سایر مدیران لیگ برتر موافق کاندیدا شدن بالقوه پاتر بودند اما تماس با او از حد غیر رسمی فراتر نرفت.
وقتی پاتر در 30 سپتامبر تحلیل‌گر مهمان برنامه دوشنبه شب کانال بریتانیایی اسکای اسپورتز بود از او پرسیدند آیا ترجیح می‌دهد که شغل بعدی‌اش مربیگری در سطح باشگاه باشد یا در سطح ملی؟ او در جواب گفت «از هر تصمیمی که اتحادیه فوتبال انگلیس اتخاذ کند، حمایت می‌کند و از هر کسی که به عنوان سرمربی انتخاب شود.»
ادی هاو یکی از کاندیداهای محبوب اولیه بود و این احتمال که شاید به او پیشنهاد مربیگری تیم ملی انگلیس داده شود، بر شروع فصل تیم نیوکاسل یونایتد که تابستان پرآشوبی را پشت سر گذاشته بود، سایه انداخت. اتحادیه فوتبال انگلیس با باشگاه نیوکاسل وارد مذاکره شد و سعی کرد درباره حقوق و دستمزد سرمربی این تیم با مسئولان باشگاه مذاکره کند. همین موضوع باعث شد شرایط برای همه کسانی که در این موضوع دخالت داشتند، دشوار شود. نهایتا هاو در موقعیتی قرار نگرفت که مجبور شود تصمیم دشواری بگیرد. چون اولاً کسی مستقیماً با او وارد مذاکره نشده بود، ثانیاً او نیز برای به دست آوردن این شغل درخواست نداده بود.
دوره کاری توخل در چلسی و آشنایی او با تعدادی از ستاره‌های انگلیس به او کمک خواهد کرد تا راحت‌تر رختکن سه‌شیرها را کنترل کند.
وقتی روز جمعه از هاو پرسیدند که آیا با او تماس گرفته شده است، پاسخ داد «نه» و تایید کرد که مصاحبه کاری نداشت. او همچنین اضافه کرد:«من این بخت را داشتم که شاهد عملکرد او در تیم چلسی باشم. او مربی و انسانی فوق‌العاده است. من دو روز در کنارش بودم و فکر می‌کنم او خارق‌العاده بود. من بهترین‌ها را برایش آرزو می‌کنم. فکر می‌کنم این انتصاب، عالی بود. امیدوارم تیم انگلیس بتواند با هدایت او جام‌های قهرمانی زیادی را از آن خود کند.»
هنگامی که روز چهارشنبه بولینگام گفت که اتحادیه فوتبال انگلیس «تقریبا با 10 نفر مصاحبه کرده است» بعضی کاندیداها از شنیدن این موضوع شگفت‌زده شدند. بعضی از کسانی که ارتباط نزدیکی با این کاندیداها داشتند با این شکل از فرایند استخدام مشکل داشتند و این موضوع را مطرح کردند که یک تماس تلفنی غیر رسمی لزوماً مصاحبه کاری محسوب نمی‌شود.
***
سرانجام این توخل بود که در مقایسه با دیگران، بیشترین معیارهای مد نظر اتحادیه فوتبال انگلیس را داشت، به‌خصوص وقتی که مشخص شد سرمربیگری گواردیولا ممکن نیست. کاندیدایی بود که در بالاترین سطح قرار داشت و مسلط به جدیدترین تاکتیک‌ها و فوت و فن‌های مربیگری روز بود. آزاد بود و بایرن مونیخ را در پایان فصل ترک کرده بود و این یعنی دیگر جنجالی بر سر دستمزد و مزایا در کار نبود.
همچنین با اینکه او انگلیسی نبود، ارتباط تنگاتنگی با فوتبال انگلیس داشت. توخل در چلسی دوره 20 ماهۀ فوق‌العاده‌ای داشت، با طرفداران این تیم پیوند خوبی برقرار کرده بود و استعدادهای انگلیسی‌ای همچون میسون مونت، ریس جیمز و بن چیلول را پرورش داده بود که همگی برای تیم ملی به سرمربیگری ساوت‌گیت بازی کرده بودند. توخل بازیکنان انگلیسی را تحسین می‌کرد. او هنگامی که در تیم بایرن مونیخ بود، با کِین و اریک دایر قرارداد امضا کرد و می‌خواست دکلان رایس را نیز به خدمت بگیرد
توخل عاشق زندگی کردن در انگلیس بود و همه می‌دانستند که دوست دارد به انگلیس برگردد اما قرار نبود او تا ابد روی بورس باشد. او در ماه ژوئن با منچستر یونایتد صحبت کرده بود تا در صورت لزوم جایگزین اریک تِن هاخ شود اما با این تیم به توافق نرسید. اخیراً بعد از اینکه منچستر یونایتد شروع بدی در این فصل داشت، دوباره با او تماس گرفتند.
وقتی اتحادیه فوتبال انگلیس دریافت که توخل همان کاندیدای مورد نظرش است مخفیانه و سریع اقدام کرد. اولین ملاقات فقط با مک‌درموت صورت گرفت. توخل- که به بی بی سی گفته بود اتحادیه فوتبال انگلیس اولین بار در اواخر ماه آگوست به او پیشنهاد کار داده است- روز چهارشنبه درباره این موضوع صحبت کرد که چقدر خوشحال شد وقتی فهمید که شغلش به «فوتبال» مربوط است و به‌خصوص قرار است تمرکزش بر این باشد که بتواند تیمش را برنده جام جهانی بعدی کند.
دومین قرار ملاقات با مک‌درموت و بولینگام بود. در این ملاقات، توخل در این باره صحبت کرد که قصد دارد کارش را چطور پیش ببرد. این موضوع مصاحبه‌کنندگانش را به‌شدت تحت تاثیر قرار داد. روز چهارشنبه بولینگهام گفت «توماس واقعاً خارق‌العاده بود. او دیدگاه واقعاً شفافی برای به عهده گرفتن این نقش و چگونگی کار با بازیکنان ما ارائه داد. او برای استفاده از حداکثر استعداد و توان بازیکنان ما و فراهم آوردن بهترین فرصت برای ما جهت قهرمانی در جام جهانی دیدگاه روشنی دارد.»
از آن زمان به بعد و پس از اینکه مدیر برنامه‌های توخل، اولاف ماین‌کینگ، مستقیما با اتحادیه فوتبال انگلیس به توافق رسید، این فرایند، طبق گفته توخل در روز چهارشنبه، به فرایندی «بسیار سریع، بسیار هیجان‌انگیز، بسیار محرمانه و بسیار نویدبخش» تبدیل شد. در هشتم اکتبر، بولینگام با شتاب نشست هیات مدیره اتحادیه فوتبال انگلیس را ترتیب داد و در آن انتصاب توخل را اعلام کرد.
جلسه کوتاهی از طریق مایکروسافت تیمز برگزار شد که بعضی اعضا حتی نمی‌توانستند آن را آغاز کنند و باید منتظر دعوت از جانب طرف برگزارکننده می‌ماندند. درحالی‌که در حین مکالمه بحثی پیش نیامده بود اما بعضی از اعضا این جلسه را ترک کردند چون می‌خواستند بدانند دلیل این‌همه عجله برای نهایی کردن امضای قرارداد با توخل چیست. از طرفی لی کارزلی هنوز مربی تیم بود تا دو مسابقه‌ای که در ماه نوامبر برگزار می‌شد را رهبری کند و بعد از این دو بازی، تیم انگلیس تا ماه مارس آینده هیچ دیداری پیش رو نداشت.
اواخر همین هفته بود که خبرها درباره عزم انگلیس برای به خدمت گرفتن توخل در آلمان پیچید اما او و اتحادیه فوتبال انگلیس می‌خواستند تا جای ممکن درباره این موضوع محتاط باشند. توخل روز چهارشنبه تایید کرد که او حتی با کِین، کاپیتان سابق تیم انگلیس و بازیکن سابق او در بایرن مونیخ، هم تماس نگرفته است تا با او درباره این موضوع که قرار است سرمربی سه شیرها شود، صحبت کند.
اتحادیه فوتبال انگلیس نمی‌خواست که اخبار مربوط به مربیگری توخل حین مسابقات ملی‌ای که طی این ماه و در خلال مسابقات باشگاهی فصل برگزار می‌شد- یعنی زمانی که انگلیس تحت هدایت موقت سرمربی تیم زیر 21 ساله‌ها، یعنی کارزلی با یونان و فنلاند بازی کرده بود- پخش شود. اما این بدان معنی بود که او برای پاسخ دادن به سوالات درباره اینکه آیا خواهان شغلی دائمی است یا خیر در موقعیت دشواری قرار می‌گرفت، حتی اگر شخصی قبلا قرارداد سرمربیگری را امضا کرده بود.
کارزلی دو بار تحت تاثیر این موضوع قرار گرفته بود. بار اول، بعد از بازی با یونان بود که گفته بود که «احتمالا» بعد از ماه نوامبر به تیم زیر 21 ساله‌ها باز خواهد گشت. بار دوم، بعد از بازی با فنلاند بود که گفت انگلیس باید یک مربی «در کلاس جهانی» استخدام کند که قبلا دستاوردهای خوبی به دست آورده باشد نه کسی مثل او.
توخل با ماموریت قهرمانی در جام جهانی 2026 هدایت انگلیس را برعهده گرفت.
هر دوی این اظهارات زمانی معنی پیدا میکردند که کسی از پشت پرده ماجرا خبر می‌داشت اما در آن زمان این حرف‌ها فقط باعث سردرگمی شد و باعث شد اینطور به نظر برسد که کارزلی در شرایط دشواری قرار گرفته است و کاری از دستش برنمی‌آید. یکی از کارمندان ارشد سابق اتحادیه فوتبال انگلیس به اتلتیک گفت که آنها از نحوه مدیریت این سازمان بر اوضاعی که برای کارزلی پیش آمد، شگفت‌زده شده بودند
***
روز چهارشنبه، خبر نهایی شدن قرارداد توخل، طی کنفرانسی خبری با افتخار اعلام شد اما اتحادیه فوتبال انگلیس باید به سوالات بسیاری که برای همه پیش آمده بود، پاسخ می‌داد.
زمان آغاز به کار توخل بعد از اول ژانویه است. این بدان معنی است که کارزلی در ماه نوامبر که انگلیس دو بازی پیش رو دارد، همچنان سرمربی این تیم است. اتحادیه فوتبال انگلیس در گفتگو با اتلتیک تایید کرد که توخل حتی در بازی‌ای که در مقابل یونان و در آتن برگزار می‌شود و در مسابقه‌ای که با ایرلند در ومبلی برگزار می‌شود، حضور نخواهد داشت.
روز چهارشنبه، بولینگام گفت به این دلیل تصمیم گرفته شد که توخل از اول ژانویه آغاز به کار کند تا او بتواند «فقط» بر کارزار مقدماتی جام جهانی «تمرکز» کند. اما اگر انگلستان در مرحله گروهی لیگ ملت‌های اروپا به مقام دوم برسد-که جایگاهی است که هم اکنون آن را در اختیار دارد- در هر صورت در ماه مه آینده در آن مسابقات، بازی پلی آف برگزار خواهند کرد.
این انتخاب همچنین از نظر قانون تنوع رهبری فوتبال (Football Leadership Diversity Code) مشکل دارد.
وقتی فرایندانتخاب سرمربی جدید شروع شد، اتحادیه فوتبال انگلیس گفت که این فرایند از مقررات این اتحادیه پیروی می‌کند.
این قانون که در سال 2020 گذاشته شد تا در مشاغل مرتبط با فوتبال تنوع ایجاد کند، از این قرار است:«اگر افرادی که برای این مشاغل درخواست داده‌اند واجد شرایط باشند، فهرست‌های نهایی برای مصاحبه باید حداقل یک کاندیدای مرد و یک کاندیدای زن سیاه‌پوست، آسیایی یا دورگه را در بر داشته باشد». هرچند اتحادیه فوتبال انگلیس گامی غیر عادی برداشت و به صورت عمومی برای این شغل آگهی کرد تا بتواند بیشترین میزان درخواست‌کننده ممکن را داشته باشد، در پایان این فرایند به نظر نمی‌رسید که این معیار خاص رعایت شده باشد.
این حقیقت که بعد از هشت سال هدایت ساوت‌گیت، اتحادیه فوتبال انگلیس تصمیم گرفت تا مربی نخبه خارجی برای تیم ملی انتخاب کند، باعث ناراحتی بعضی از گروه‌ها شد اما دست این اتحادیه از مربیان انگلیسی خالی بود و بولینگهام روز چهارشنبه تایید کرده بود که اتحادیه فوتبال گزینه‌های انگلیسی زیادی برای این جایگاه نداشت.
او گفت:«مشخصا دوست دارید 5 تا 10 کاندیدای بومی داشته باشید که در لیگ خودتان مربی باشگاهی هستند و سخت تلاش می‌کنند و به افتخار دست پیدا می‌کنند. ما در حال حاضر در چنین موقعیتی قرار نداریم.» وقتی اتحادیه فوتبال انگلیس انتخاب مربی‌ای غیر انگلیسی را تایید کرد، محتمل‌ترین انتخاب نام مربی بزرگ اروپایی‌ای مانند توخل بود.
روی هم رفته، این انتصاب با واکنش‌های مثبتی از جانب طرفدارانی مواجه شد که می‌دانستند توخل کارنامه درخشانی دارد و در بالاترین سطح مسابقات باشگاهی سراسر اروپا رقابت کرده است. هر کسی که روز چهارشنبه او را دید تحت تاثیر کاریزما و صراحت او قرار گرفت. او مدیری تاثیرگذار و برجسته برای تیم ملی فوتبال انگلیس در رقابت‌های جام جهانی 2026 خواهد بود (با فرض اینکه تیم انگلیس، مانند 7 جام جهانی گذشته، به جام جهانی راه پیدا کند). او به آنها کمک می‌کند تا قهرمان جام جهانی شوند.
تیم ملی انگلیس حالا مربی‌ای دارد که بر جدیدترین متدهای فوتبال اروپا مسلط است، که قبلا اینطور نبود، اما در عین حال، این کار به وضوح ریسک بزرگی است.
احتمالا توخل مدت زیادی اینجا نخواهد ماند اما اگر جامی که به عنوان هدف در نظر گرفته را به دست نیاورد، انگلیس باید بار دیگر از نو شروع کند.