چگونه درهای لیگ برتر به روی مربیان خارجی باز شد

هفت‌یک- به‌رغم همه‌ی فعالیت‌های مثبت فصل گذشته‌ی گری اونیل، او از سرمربی‌گری شفیلد کنار گذاشته شد. جانشین او آندونی ایراولا چهره‌ی بسیار تحسین‌شده مربی‌گری است.

با این انتقال، مربیان اسپانیایی در لیگ برتر حداقل در این برهه، از هر ملیت دیگری بیشتر شد. چه کسی می‌داند که نفر بعدی کِی اخراج می‌شود، یا استعفا می‌دهد یا چه اتفاقی برایش می‌افتد؟

این تغییر ممکن است که شخصی بوده باشد، اما ظهور مربیان اسپانیایی و افزایش تنوع حضور آنان در لیگ برتر، مدتی است که روند رو به رشدی داشته است.

از فصل 05ـ2004 تا کنون لیگ برتر انگلیس یک مربی اسپانیایی حضور داشته است. این روند با انتصاب رافائل بنیتس در لیورپول آغاز شد و اکنون این تعداد در فصل گذشته به هفت نفر رسیده است.

پراکندگی ملیت سرمربیان لیگ برتر در طول 21 فصل اخیر

بعید به نظر می‌رسد که مربیان ناموفقی همچون روبن سلز، سرمربی موقت ساوتهمپتون که با این تیم سقوط کرد یا خاوی گراسیا که تنها برای چند ماه سکان هدایت لیدز را برعهده داشت، دوباره به لیگ برتر بازگردند. در ادامه‌ی این لیست‌ها می‌توان به خوانده راموس اشاره کرد که یک سال را در تاتنهام گذراند یا په‌په مِل که تنها 123 روز بر نیمکت وست‌برومویچ تکیه زد و همینطور ژیسکو مونیوز در واتفورد را هم باید به این لیست اضافه کرد.

بنیتس فقط شروع این مسیر بود، امروزه تیم‌های سیتی با پپ گواردیولا، آرسنال با میکل آرتتا   و استون ویلا با اونای امِری هر کدام در سطح خود موفقیت و رشد ادامه‌دار را تجربه می‌کنند.

فصل 05ـ2004 که بنیتس وارد لیگ برتر شد، یک فصل برجسته و مهم محسوب می‌شود که برای اولین بار ملیت مربیان به بیش از 10 کشور می‌رسید.

موفقیت مورینیو با چلسی باعث شد تا باشگاه‌های انگلیسی به مربیان پرتغالی بیشتری اعتماد کنند.

و این شامل اولین مربی پرتغالی، ژوزه مورینیو، به عنوان سرمربی چلسی هم می‌شود. او یکی از شش مربی پرتغالی تاریخ لیگ برتر است؛ و متأخرترین آن‌ها مارکو سیلوا مربی فولام است. در آن فصل با حضور مارتین یول هلندی در تاتنهام و ولیمیر زایک کروات به عنوان سرمربی موقت پورتسموث، شاهد حضور این دو ملیت هم در کسوت مربیان لیگ برتر بودیم.

همه‌ی این‌ها نسبت به شروع لیگ برتر در سال 93ـ1992 فاصله‌ی زیادی داشت. تا سال 96ـ1995، لیگ برتر هنوز خانه‌ی مربیان تنها سه ملیت بود: انگلیس، اسکاتلند و جمهوری ایرلند.

این را با فصل قبل مقایسه کنید که مربیانی از 14 کشور مختلف در این رقابت‌ها حضور داشتند: اتریش، دانمارک، انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، ایرلند شمالی، پرتغال، جمهوری ایرلند، اسکاتلند، اسپانیا، آمریکا و ولز.

و فقط در دو فصل 15ـ2014 با شانزده ملیت و 19ـ2018 با پانزده ملیت متفاوت، شاهد عدد بزرگتری بودیم.

برای فصل بعد حالا می‌توانید یک کشور جدید هم به این لیست اضافه کنید: آنگه پوستکوگلو اولین مربی استرالیایی در تاریخ لیگ برتر خواهد شد که سکان هدایت تاتنهام را برعهده خواهد داشت.

و کمی آن‌سوتر در شمال لندن، یادآور مردی است که کمک کرد چشم‌انداز مدیریت و مربی‌گری در لیگ برتر عوض شود.

موفقیت ونگر در آرسنال راه را برای ورود مربیان خارجی به لیگ برتر باز کرد.

آرسن ونگر با حضور خود در فصل 97ـ1996 در لیگ برتر، محدودیت جغرافیایی برای حضور در این لیگ را از بین برد. او به عنوان یک مربی فرانسوی توانست 22 سال در سطح بالای فوتبال انگلیس، مربی‌گری کند.

هفت فرانسوی به دنبال ونگر وارد لیگ برتر شدند، از جمله ژرار هولیه که هدایت لیورپول و استون ویلا را برعهده داشت. اما هیچکدام نتوانستند موفقیت ونگر را داشته باشند.

آخرین مربی فرانسوی لیگ برتر پاتریک ویرا بود که فصل پیش در ماه مارس از هدایت کریستال پالاس، کنار گذاشته شد. لیگ برتر آماده می‌شود که پس از ترک ونگر از آرسنال، سومین فصل بدون مربی فرانسوی را تجربه کند.

قهرمان و نایب قهرمان فصل قبل لیگ برتر هر دو سرمربیان اسپانیایی داشتند.

اما با توجه به این پیش‌تازی اسپانیایی‌ها در لیگ برتر، استعداد مربیان انگلیسی چه می‌شود؟

با وجود این جهانی شدن در لیگ برتر انگلیس، این مسأله هنوز حائز اهمیت است که داشتن مربیان خوب داخلی از وجهه‌های این لیگ محسوب شود.

این نکته قابل توجه است که مربیان لیگ برتر در فصل آینده (با حساب کردن روی هاجسون به عنوان مربی کریستال پالاس) تنها 20 درصد از مربیان را تشکیل می‌دهند که از سال 1992 تا کنون کمترین درصد محسوب می‌شود.

فصل 23ـ 2022 شاهد بیشترین تعداد مربی در یک فصل لیگ برتر بود: 39. تنها 9 مربی تمام 38 بازی را به طور کامل تجربه کردند. ادی هاو مربی نیوکاسل تنها مربی انگلیسی‌ای بود که تمام فصل را روی نیمکت بود. میانگین حضور مربیان انگلیسی روی نیمکت تیم‌های‌شان 13 بازی بود.

و بعد از آن اسکاتلند را داریم. دیوید مویس، سرمربی وستهام، تنها نماینده‌ی آن‌ها روی نیمکت در فصل گذشته بود، و باعث شد رکورد تنها یک فصل بدون سرمربی اسکاتلندی لیگ برتر حفظ شود.

شاید این موضوع خیلی برای شما غافلگیرکننده نباشد، وقتی این را در نظر داشته باشید که ۱۵۰۰ دیداری که سر الکس فرگوسن روی نیمکت منچستریونایتد نشست، از اولین دیدار برگزار شده تاریخ لیگ برتر تا می ۲۰۱۳ به طول انجامید.

پس کدام فصل بدون مربی اسکاتلندی بوده؟ خب این سؤال خوبی است. این مشخصاً یک فصل جالب به نظر می‌آید. فصلی که در تاریخ لیگ برتر پر از تنوع بوده با حضور مربیانی از شیلی، استرالیا، آرژانتین، آلمان، ایتالیا، نروژ، پرتغال، صربستان، و در مقطعی حتی آمریکا. اگر شما به دنبال جواب می‌گردید پاسخ فصل 19 ـ2018 است.

شاید با توجه به علاقه‌ی فزاینده لیگ برتر به اسپانیایی‌ها و گسترش ریشه‌های مربیگری، فصل آینده این رقابت‌ها را سخت‌تر کند.