چگونه بارسا علی‌رغم بحران مالی اینطور ولخرجی می‌کند
هفت‌یک- در حالی که صنعت فوتبال از عواقب شیوع جهانی ویروس کرونا به لرزه درآمده بود، ذهن‌های سرزنده و مشتاق در هیئت مدیره بارسلونا برنامه‌ای را ابداع کردند. با توجه به این که این باشگاه از نگرانی مالی به ستوه آمده بود، یکی از مدیران آنها طرحی را به یوفا، برگزارکننده لیگ قهرمانان اروپا، ارائه کرد.
بارسلونا نیاز به وام‌هایی داشت تا بر مشکلات ایجاد شده ناشی از سال‌ها تصمیم‌گیری نادرست در بازار نقل و انتقالات و پرداخت دستمزدهای هنگفت به بازیکنان که همه آنها با توجه به تاثیر منفی شیوع کرونا روی تبلیغات و درآمدهای روز بازی تشدید شده بود، غلبه کند.
بنابراین، ایده آنها درخواست دریافت وام از بانک و استفاده از درآمدهای حق پخش تلویزیونی پیش‌بینی شده آینده از بازی در لیگ قهرمانان به عنوان ضمانت این وام بود.
پاسخ یوفا یک “نه” صریح بود و هیئت نظارت فوتبال اروپا به این مدیر بارسلونا توضیح داد که آنها نمی‌توانند از سرمایه چند سال آینده حق پخش تلویزیونی لیگ قهرمانان به عنوان ضمانت استفاده کنند چون هیچ تضمینی وجود ندارد که آنها هر فصل به این رقابت‌ها راه پیدا کنند. چنین ادعایی به این دلیل است که سهمیه لیگ قهرمانان بر اساس شایستگی ورزشی به دست می‌آید و حقی نیست که به صورت دائمی به باشگاهی تعلق داشته باشد.
این مدیر بارسلونا از رد این پیشنهاد بسیار شگفت‌زده شد.
یوفا این هفته در صحبت با اتلتیک گفت که به دلیل محرمانه بودن این روند نمی‌تواند به صورت علنی درباره آن اظهارنظر کند.
هرچند، شاید همین عجز و گاهی گستاخی باشد که باعث شده بسیاری از مدیران باشگاه‌های رقیب و هواداران فوتبال در سراسر دنیا، اخیرا بارسلونا را به چشم باشگاهی سرگشته و بهم ریخته ببینند.
این حس کنجکاوی در بعضی از مقاطع این تابستان به حسادت و خشم تبدیل شد، چرا که بارسلونا مجموعا 140 میلیون یورو برای جذب رافینیا، وینگر برزیلی، از لیدز یونایتد به همراه روبرت لواندوفسکی، مهاجم لهستانی، از بایرن مونیخ و ژول کنده، مدافع میانی فرانسوی، از سویا پرداخت کند. آنها همچنین آندریاس کریستنسن از چلسی و فرانک کسیه را به صورت آزاد از میلان خریدند.
بارسلونا همچنین امیدوار است که دو بازیکن دیگر از چلسی شامل سزار آسپیلیکوئتا و مارکوس آلونسو، زوج دفاعی این تیم، را به خدمت بگیرد (توضیح مترجم: آسپلیکوئتا قراردادش را با چلسی تمدید کرد).
آنها در طول این مسیر باشگاه‌هایی را در سراسر اروپا خشمگین کردند، خصوصا با غلبه بر آرسنال و چلسی در جذب رافینیا و همچنین پیروزی دوباره بر چلسی که اجازه جذب کنده را به آنها نداد. بارسلونا همچنین پس از پایان قرارداد عثمان دمبله در ماه ژوئن، بار دیگر این وینگر فرانسوی را به خدمت گرفت. آنها همچنین موفق شدند در رقابت با رقیب قدیمی، رئال مادرید، پابلو توره که نوجوان آیندهدار راسینگ سانتاندر بود را به خدمت بگیرند.
آنها همچنین فانتزی جذب برناردو سیلوا از منچسترسیتی را هم دارند .
این تنش با توجه به پیش زمینه اقتصادی فعالیت‌های بارسلونا تشدید شده است.
خوان لاپورتا، رییس این باشگاه، دو ماه قبل گفت که این تیم در زمان انتخاب او در مارس 2021 عملا از دست رفته بود. او اضافه کرد که بارسلونا همچنین نیاز به مراقبت‌های ویژه دارد.
بارسلونا در این تابستان برای خرید روبرت لواندوفسکی، ژول کنده و رافینیا در مجموع 140 میلیون یورو هزینه کرد.
لاپورتا آگوست سال گذشته در یک نشست خبری از بدهی 1.35 میلیارد یورویی بارسا پرده برداشت و سپس اشاره کرد که دستمزدهای پرداختی این باشگاه چطور 103 درصد از درآمد را به خود اختصاص می‌دهد (حتی پس از این که لیونل مسی با اتمام قراردادش به عنوان بازیکن آزاد جدا شد) و گفت که ارزش خالص داراییهای این باشگاه منفی 451 میلیون یورو است.
وامی به ارزش 80 میلیون یورو برای پرداخت دستمزد بازیکنان در اوایل همان سال گرفته شد. اعتبار دیگری به ارزش 550 میلیون یورو هم از گلدمن ساکس برای پرداخت بدهی‌های باشگاه گرفته شد.
جرارد پیکه، مدافع قدیمی این تیم، تابستان گذشته با کاهش دستمزدش موافقت کرد تا بارسلونا بتواند قرارداد اریک گارسیا و ممفیس دیپای، خریدهای جدیدش، را ثبت کند.
فران رِوِرتِر، مدیر اجرایی این باشگاه، که به دلیل عدم توافق با لاپورتا از این باشگاه جدا شده است گفت که حسابرسی مالی این باشگاه نشان داده که بارسلونا عملا ورشکسته شده است و اضافه کرد که اگر آنها شرکت سهامی عام با مسئولیت محدود بودند، تا به حال منحل شده بودند.
جانشینی برای رورتر انتخاب نشد و لاپورتا وظایف او را هم به عهده گرفت.
به صورت خلاصه همه چیز به هم ریخته بود و دلیل اظهارات اخیر یولیان ناگلزمان، سرمربی بایرن مونیخ، هم همین بود. او گفت:” بارسلونا تنها باشگاهی است که هیچ پولی ندارد اما هر بازیکنی که می‌خواهد می‌خرد. من نمی‌دانم آنها چطور چنین کاری کردند. این اتفاقی عجیب و دیوانه‌وار است.”
هرچند، نگاه‌ها به مسائل در نوکمپ متفاوت است و بحث آنها این است که این سرمایه‌گذاری باعث رشد و بازگشت سریع این باشگاه به جمع بزرگان فوتبال اروپا خواهد شد.
تعداد افراد داخل فوتبال که این تابستان را با صبوری فرانکی دی‌یونگ، هافبک بارسلونا، برابر ناراحتی و دشواری فراوان تحمل کردند، هم کم نیست.
دی‌یونگ که سه سال قبل با قراردادی به ارزش 65 میلیون پوند از آژاکس به این باشگاه پیوست حالا قابل فروش به حساب می‌آید و رسانه‌های اسپانیایی این تابستان گزارش دادند که چطور این باشگاه نیاز به جدایی این بازیکن هلندی دارد تا بتواند خریدهای جدیدش را ثبت کند، در حالی که همچنان تحت کنترل اقتصادی لالیگا قرار دارد.
با این حال، مشکل این است که دی‌یونگ هنوز 17 میلیون پوند از دستمزدهای عقب افتاده از این باشگاه طلبکار است و می‌خواهد در صورت ترک این باشگاه آن را دریافت کند. این در حالی است که او برای کاهش دستمزد در صورت ادامه حضورش در این باشگاه تحت فشار است. گری نویل، کاپیتان سابق منچستریونایتد و مفسر تلویزیون انگلیس، این رفتار را “زورگویانه” خواند و گفت که اتحادیه جهانی فوتبالیست‌ها باید از دی‌یونگ حمایت کند.
لاپورتا در گفتگو با سی‌بی‌اس گفت:” من به تمامی نظرات احترام می‌گذارم اما آنها اطلاعات لازم برای مطرح کردن این صحبت‌ها را ندارند. این بازیکنانی که در این تابستان جذب شدند نوعی سرمایه‌گذاری هستند. بعضی افراد آن را هزینه به حساب می‌آورند. بازیکنان فعلی به خوبی سرمایهگذاریهای ما را درک می‌کنند چون بازیکنانی که خریداری کردیم دستمزدهای‌شان را با ساختار جدید تنظیم کردند. اگر ما کار نمی‌کردیم، شاید این باشگاه از بین می‌رفت.”
اتلتیک با منابع بسیاری در اطراف این باشگاه و همچنین هیئت‌مدیره‌ها و هیئت‌های نظارت صحبت کرده است تا نشان دهد که دنیای فوتبال در حال حاضر چه دیدگاهی نسبت به پیچیده‌ترین داستان این پنجره نقل و انتقالاتی دارد. این مقاله شامل موارد زیر خواهد بود:
– در فاصله تنها یک هفته تا آغاز فصل 23-2022، تردیدها درباره این است که آیا بارسلونا قادر به ثبت قرارداد خریدهای درخشان جدیدش برای حضور در ترکیب این تیم خواهد بود؟
– چطور یک شرکت مشاوره نزدیک به فلورنتینو پرز، رییس رئال مادرید، در تضمین سرمایه‌گذاری چند صد میلیونی در این تابستان به بارسلونا کمک کرد
– چطور چندین بازیکن ارشد تیم اول بارسا حس می‌کنند که قربانی تخریب شخصیت از طریق پخش اخبار دروغین شده‌اند، در حالی که این باشگاه به دنبال کاهش دستمزدهای پرداختی است
– بی‌اعتمادی مدیران مذاکره کننده باشگاه‌ها به بارسلونا و هشیاری بالا در توافق‌ها
– دیدارهای پیش فصل بارسلونا چطور تحت تاثیر عواقب از هم پاشیده شدن سوپرلیگ قرار گرفت و چرا رقبای این تیم آنها را به عنوان محتمل‌ترین باشگاه‌ها از بین سه باشگاه یاغی برای بازگشت به جمع خودشان می‌بینند.
***
برای درک رفتار بارسلونا در این تابستان، اول باید تجربه این باشگاه در چند فصل اخیر را به خاطر بیاوریم.
پس از هشت قهرمانی در 11 فصل لالیگا بین سال‌های 2009 تا 2019، بارسلونا حالا سه فصل را بدون جام قهرمانی داخلی سپری کرده است، در حالی هفت سال از آخرین حضور آنها در فینال لیگ قهرمانان می‌گذرد.
در حالی که بسیاری از هواداران باشگاه‌های ناموفق‌تر از این اتفاقات چندان گلایه ندارند اما این شرایط باعث ایجاد اضطراب جمعی در کاتالونیا شد، خصوصا که پس از آخرین قهرمانی بارسلونا در لیگ قهرمانان در سال 2015، دشمن قدیمی این باشگاه، رئال مادرید، چهار بار این جام را به دست آورد.
بارسلونا تابستان گذشته با از دست دادن لیونل مسی، اسطوره این باشگاه، به عنوان بازیکن آزاد به پاری‌سن‌ژرمن بیش از پیش درهم شکسته شد و موقعیت مالی آنها به حدی بد بود که لوک دی‌یونگ، بازیکن ناموفق سابق نیوکاسل یونایتد، که به صورت قرضی از سویا به این تیم پیوسته بود در اتفاقی ناامیدکننده کمد سابق مسی در زمین تمرین را به خود اختصاص داد.
فصل گذشته برای آنها بسیار ناامیدکننده بود، چرا که بارسلونا پس از دو پیروزی در شش بازی از مرحله گروهی لیگ قهرمانان حذف شد و در مرحله یک چهارم نهایی لیگ اروپا نیز برابر باشگاه آلمانی آینتراخت فرانکفورت شکست خورد. (از زمان شیوع ویروس کرونا، بارسلونا شکست 2-8 در بازی تک حذفی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان 20-2019 برابر بایرن و شکست خانگی 1-4 برابر پی‌اس‌جی در مرحله یک هشتم فصل بعدی را تجربه کرده بود.)
بسیاری از نزدیکان به این باشگاه معتقد هستند که این سقوط از فروش نیمار با رکورد جهانی 222 میلیون یورویی در تابستان 2017 و رفتاری که بارسلونا پس از آن با خرج کردن نادرست این مبلغ داشت، شروع شد.
آنها مجموعا 357 میلیون یورو برای جذب فیلیپه کوتینیو، دمبله، پائولینیو، نلسون سمدو، جرارد دلوفئو و مالکوم پرداخت کردند. این باشگاه همچنین فصل بعد 273 میلیون یورو برای خرید آنتوان گریزمان، فرانکی دی‌یونگ، مارتین برایثویت، نتو، جونیور فیرپو، امرسون و مارک کوکوریا هزینه کرد.
به سختی می‌توان هیچ یک از این خریدها را بازیکنی بسیار موفق و درخشان در پیراهن بارسا توصیف کرد .
در مورد گریزمان، آنها او را قرض دادند تا هزینه انتقالش از اتلتیکو مادرید را بپردازند. در مورد کوتینیو هم مضحک‌ترین شب زمانی بود که او به صورت قرضی از بارسا به بایرن رفته بود و به عنوان بازیکن تعویضی به زمین آمد تا در آن شکست 2-8 در لیگ قهرمانان دو گل به این تیم بزند.
شاید آزاردهنده‌ترین اتفاق این باشد که ادعاهایی مبنی بر این به گوش می‌رسد که بارسلونا پیشنهاد جذب کیلیان امباپه، ستاره وقت موناکو و فعلی پی‌اس‌جی، را که از سوی جونیور مینگِیا، مدیر برنامه اسپانیایی، مطرح شده بود، رد کرد. این قضاوت درباره ارلینگ هالند هم در روزهای نوجوانی‌اش مطرح و گفته شد که او بازیکن مناسبی برای این تیم نیست.
بارسا قصد داشت ارلینگ هالند را به خدمت بگیرد اما او ترجیح داد راهی منچسترسیتی شود.
بارسلونا در این تابستان جلساتی برگزار کرد، مدیران این باشگاه به آلمان سفر و سعی کردند هالند را از بروسیا دورتموند به خدمت بگیرند اما او در عوض به منچسترسیتی پیوست.
به طور خلاصه باید گفت که این شرایط سختی بوده است و بحران در بارسلونا به جایی رسید که همسر رونالد کومان، سرمربی سابق این تیم، شروع به روشن کردن شمع‌هایی در مجسمه بودا در خانه‌شان پیش از دیدارهای کلیدی کرد و پس از آن هم از تماشای پخش زنده دیدارها خودداری می‌کرد و در عوض با نامزد دی‌یونگ معاشرت می‌کرد چون هیچ کدام از آنها دوست نداشتند خودشان را در معرض اتفاقات بد و لحظات دردناک این بازی‌ها قرار دهند.
این داستان در کتابی به نام “بارسا” نوشته سایمون کوپر، خبرنگار فایننشال تایمز، منتشر شده است که پنجره جدیدی را به عجز بارسلونا در هنگام افشای مکالمه با یک مقام رسمی یوفا باز می‌کند.
کوپر در کتابش مدعی شده است که این مقام رسمی یوفا با یکی از همتایانش از باشگاه بارسلونا در فوریه 2020 جلسه‌ای به صرف شام داشته است و این مدیر نوکمپ در طول غذا از آسان گرفتن بیش از حد هیئت نظارت به موضوع فرپلی مالی در زمینه هزینه‌های منچسترسیتی و پی‌اس‌جی که مالکیتشان برعهده صندوق بودجه یا افراد دولتی است، انتقاد کرده است. بحث به این سمت پیش رفته که ثروت هنگفت این دو باشگاه باعث ایجاد محیطی شده است که بارسلونا توانایی رقابت مالی در آن را نداشته باشد.
کوپر می‌نویسد:” این مدیر بارسا در نهایت پرسید: آیا کسی در دپارتمان فرپلی مالی هست که بتوانیم پولی به او بپردازیم؟ این مقام رسمی یوفا متوجه شد که همتایش به دنبال یافتن کسی برای پرداخت رشوه است.”
این اتهام بزرگی است و زمانی مهم‌تر شد که اتلتیک این هفته از یوفا پرسید که آیا این مقام مدنظر این مکالمه را به صورت داخلی مطرح کرده است، مکالمه‌ای که در آن ظاهرا یکی از اعضای باشگاه در حال بررسی شرایط تحریک مدیران یوفا برای دور زدن قانون فوتبال اروپا بوده است. ما همچنین پرسیدیم که آیا هیچ تحقیقاتی انجام شده است یا خیر.
یوفا گفت که این سازمان “از هر جلسه یا درخواستی” بی‌خبر است. برای دریافت پاسخ با بارسلونا نیز تماس گرفته شده است.
باید به این نکته اشاره شود که این اتهام و درخواست پیش‌پرداخت حق پخش تلویزیونی از یوفا مربوط به دوران پیش از مدیریت لاپورتا است.
این باشگاه تحت هدایت رییس جدیدش به دنبال راهی متفاوت برای بازگشت به دوران درخشان گذشته است و در مسیر فعال کردن چندین اهرم اقتصادی برای تزریق پول به حسابهایش، پرداخت هزینه خریدهای جدید و تکرار دوباره روزهای خوب قدم برداشته است.
***
لاپورتا ماه گذشته مدتی در لاس وگاس حضور داشت، جایی که بارسلونا در ال‌کلاسیکوی پیش فصل برابر رئال مادرید به پیروزی رسید و شاید این شرایط شباهت مناسبی با مردی داشت که روی آینده باشگاهش قمار کرده است.
نیاز به اقدامی سریع کاملا واضح بود.
او دومین دوران ریاستش را در حالی شروع کرد که بدهی‌های زیادی برایش به ارث گذاشته شده بود و با یک انتخاب روبرو بود.
یک گزینه، فروش بخش قابل توجهی از بازیکنان برای کاهش بدهی‌ها و پذیرش این بود که بارسا سال‌های طولانی را در انزوا سپری کند. یکی از مدیران تجاری سابق بارسلونا که مایل است برای حفظ روابطش در این باشگاه ناشناس بماند، می‌گوید:” این به معنای محو شدن در بین باشگاه‌های بی‌اهمیت بود.”
گزینه جایگزین برای او قبول ریسک با سرمایه‌گذاری بیشتر روی بازیکنان بود.
مدیران بارسلونا در رده‌های بالا این تصمیم را “چرخه ارزش‌آفرین” می‌نامند که همان سبکی است که آنها در سال 2003 دنبال کردند، زمانی که فران سوریانو، مدیر اجرایی فعلی منچسترسیتی، در جمع آنها قرار داشت (توضیح مترجم: سوریانو شیوه تصمیم‌گیری در باشگاه بارسا در آن سال‌ها را در کتاب “گل؛ توپ شانسی وارد دروازه نمی‌شود” توضیح داد که می‌توانید از اینجا تهیه کنید).
این نظریه ادعا می‌کند که سرمایه‌گذاری در زمین- جذب بازیکنان با استعداد، ایجاد برندها (مانند رونالدینیو در آن زمان) و اجرا کردن سبک بارسلونا- باعث می‌شود که شرایط مالی بهبود پیدا کند.
این بار لواندوفسکی به عنوان هسته اصلی جذب بازیکن و ستارهای که فروش پیراهن را افزایش خواهد داد و نشان می‌دهد که بارسلونا بار دیگر برگشته است، دیده می‌شود.
روی دیگر ماجرا اینجاست که این بازیکن لهستانی این ماه 34 ساله می‌شود، قراردادی هنگفت و چهار ساله با او بسته شده (البته با کاهش مختصری نسبت به دستمزدش در بایرن) و بعضی از افراد در مونیخ معتقد هستند که قهرمان بلامنازع آلمان که 45 میلیون یورو برای بازیکنی که وارد سال پایانی قراردادش شده بود دریافت کرد، برنده اصلی این انتقال است.
بخشی از این اتفاق به این دلیل است که ناگلزمان، مربی بایرن، ایده‌های تاکتیکی متفاوتی درباره چگونگی شکل دادن به خط حمله‌اش دارد و این باشگاه نمی‌توانست باشگاه دیگری جز بارسلونا را پیدا کند که چنین پولی را برای بازیکنی که در سال‌های پایانی فوتبالش قرار دارد، پرداخت کند.
بارسلونا همچنین 20 میلیون یورو دستمزد به پینی زهاوی، مدیر برنامه لواندوفسکی، بر سر قرارداد چهار ساله این مهاجم پرداخت کرده است، هرچند منابع نزدیک به این قرارداد به اتلتیک تاکید کردند که تنها پنج میلیون یورو از این انتقال به این دلال خواهد رسید.
با این حال، در زمان انتشار این مطلب و با وجود اعلام رسمی خرید لواندوفسکی، قرارداد او به صورت رسمی در لالیگا به ثبت نرسیده است. این موضوع درباره تمامی خریدهای بارسلونا در این تابستان صدق می‌کند، از جمله دمبله که پس از اتمام قرارداد قبلی و امضای قرارداد جدید، خرید تازه به حساب می‌آید.
بنابراین جذب بازیکن یک مسئله است و توانایی استفاده از آنها در زمین و رعایت قوانین کنترل اقتصادی لالیگا (که اساسا فرپلی مالی آنهاست) مسئله دیگری است.
لواندوفسکی در مراسم معارفه‌ای باشکوه به عنوان بازیکن جدید بارسا معرفی شد اما قرارداد او هنوز ثبت نشده است.
لیگ اسپانیا حسابرسی‌های مالی یک باشگاه را به دقت زیر نظر دارد و محدودیتی بر اساس درآمد در برابر هزینهها تعیین می‌کند که به زبان ساده، هزینه‌های عملیاتی و بازپرداخت بدهی‌ها را از درآمدهای آنها برای فصل بعد کم می‌کند.
بارسلونا باید پیش از ثبت قرارداد بازیکنان این قوانین را رعایت کند. این معضل بزرگی برای آنها در سال‌های اخیر بوده است و این باشگاه اغلب روی به تعویق انداختن یا کاهش دستمزد بازیکنان فعلی تکیه کرده است تا بتواند قرارداد هم تیمی‌های جدید آنها را ثبت کند.
حجم سومدیریت در دستمزدهای پرداختی بارسلونا بسیار زیاد است.
هزینه این باشگاه برای پرداخت دستمزد در سال 2019 نزدیک به 33 درصد بیشتر از منچستریونایتد بود- و یونایتد در رده دوم بیشترین دستمزدهای پرداختی در اروپا قرار داشت.
افشای قرارداد مسی در روزنامه اسپانیایی ال‌موندو در ژانویه 2021 نشان داد که ارزش کلی قرارداد چهار ساله جدیدی که این بازیکن آرژانتینی در سال 2017 به امضا رساند بیش از 550 میلیون یورو در صورت پرداخت تمامی بندها بود.
بارسلونا به اولین باشگاهی در دنیای ورزش تبدیل شد که در سال 2019 به درآمد یک میلیارد یورویی رسید اما یکی از مدیران سابق که برای حفظ روابط کاری مایل به افشای نامش نیست، توضیح داد که تعهدات پرداخت دستمزد بخش زیادی از این درآمدها را از بین برد:” علامت هشدار مربوط به دستمزدها بود؛ هیئت مدیره و رییس باید هر سال در جلسه با مجمع هواداران بارسلونا که عضو این باشگاه هستند این آمارها را نشان داده و ثابت میکردند. این هشدار همیشه در تحلیل‌ها وجود داشت که دستمزدهای ورزشی بسیار بالاتر از حد توصیه شده است و این مشکلی برای این باشگاه بود.
یک سال گفته شد که این مبلغ ممکن است به 70 درصد بودجه این باشگاه برسد و بعضی افراد گفتند که ما باید برای محافظت از باشگاه این روند را متوقف کنیم اما هیچ کسی کاری در این باره انجام نداد.
اگر به هواداران بگویید که باید در زمینه پرداخت پول احتیاط کنید و آنها نمی‌توانند مسی را داشته باشند، هواداران می‌گویند که مسی را می‌خواهند. اینجا ما بر سر چند راهی قرار می‌گیریم. رییس باشگاه می‌داند که پنج سال دیگر می‌رود و برای رییس بعدی آرزوی موفقیت می‌کند.
حتی سال‌هایی که از رکورد درآمد یک میلیارد یورو عبور کردیم هم سود این باشگاه بسیار ناچیز بود.”
اشتباه است اگر بگوییم بارسلونا هیچ قدمی برای بهبود این شرایط برنداشت.
دستمزد پرداختی آنها پس از پایان قرارداد مسی و جدایی او بیش از 200 میلیون یورو کاهش پیدا کرد (هرچند، او هم مقداری پول از دستمزد عقب افتاده‌اش طلبکار است). حالا اتلتیکو تمامی دستمزد گریزمان را پس از بازگشت او به این باشگاه با قرارداد قرضی دو ساله پرداخت می‌کند.
اما این قرض کردن ادامه پیدا کرده است.
لاپورتا در ماه اکتبر مجوز دریافت پول بیشتر را از مجمع این باشگاه دریافت کرد تا این بار 1.5 میلیارد یوروی دیگر از گلد ساکس برای بازسازی ورزشگاه نوکمپ و فضای اطراف آن برای کمک به کسب درآمد بیشتر در بلند مدت دریافت کند.
بارسلونا این تابستان سعی کرد لالیگا را با فعال کردن چندین اهرم اقتصادی متقاعد کند.
آنها قرارداد جدید و بزرگی با اسپاتیفای را در ماه مارس اعلام کردند، قراردادی که گفته می‌شود 62.5 میلیون یورو در سال برای حمایت مالی از تیم‌های مردان و زنان (تیم زنان بارسلونا در آن زمان قهرمان اروپا بود)، پیراهن تمرینی و نوکمپ است. سود حاصل از توافق طولانی قبلی با راکوتن، حامی مالی پیراهن اول، به همراه بکو، حامی مالی پیراهن تمرینی، در مجموع بیشتر بود و شامل تیم زنان یا حقوق نام‌گذاری ورزشگاه نمی‌شد.
بارسلونا برای فروش 25 درصد از درآمد حق پخش تلویزیونی‌اش در لالیگا برای 25 سال آینده به شرکت سرمایه‌گذاری جهانی سیکس استریت به توافق رسیده است. ده درصد اول این توافق ارزشی به مجموع 267 میلیون یورو داشت، در حالی که ملبغ درصد باقی مانده به صورت علنی اعلام نشد اما گفته می‌شود که بیش از 300 میلیون یورو بوده است.
این باعث مطرح شدن نظرات متفاوتی شد.
بارسلونا در حال حاضر حدود 160 میلیون یورو برای حق پخش داخلی و بین‌المللی لالیگا دریافت می‌کند که یعنی آنها سال دیگر عملا 40 میلیون یورو (به عنوان 25 درصد از حق پخش تلویزیونی) را دریافت نمی‌کنند اما انتظار می‌رود این مبلغ بسته به افزایش یا کاهش ارزش قراردادهای حق پخش لالیگا کم یا زیاد شود.
بارسلونا به همراه رئال مادرید و اتلتیک بیلبائو توافق جمعی تضمین شده از سوی لالیگا برای تزریق بودجه به باشگاه‌ها در سال گذشته را با خودداری از امضای قرارداد توافق 50 ساله با شرکت خصوصی سی‌وی‌سی که قرار بود هشت درصد از درآمدهای حق پخش تلویزیونی باشگاه‌ها در هر فصل را دریافت کند، رد کردند.
ژول کنده دیگر خرید مهم این تابستان بارساست که باشگاه کاتالانی هنوز موفق به ثبت قرارداد او نشده است.
روز دوشنبه، در حالی که خبر جذب کنده (یکی دیگر از بازیکنانی که قراردادش هنوز ثبت نشده است) اعلام شد، بارسلونا خبر فروش 10 درصد از سهام شرکت فیلمسازی بارسا استودیو به ارزش 100 میلیون یورو به پلتفرم Socios.com که مربوط به توکن‌های هواداری با قابلیت بلاک‌چین است را منتشر کرد. با این حال، این پول به صورت کامل در اختیار این باشگاه قرار نخواهد گرفت.
لاپورتا همچنین اجازه فروش 49 درصد از سهام بازاریابی و مجوز تجاری بارسلونا را دریافت کرد اما منتقدان مدعی شدند که این اقدامات یعنی این باشگاه به دنبال جذب پول در کوتاه به مدت به قیمت از دست رفتن آینده بلندمدت است.
یا به قول معروف، آنها امروز غذا برای خوردن دارند اما ممکن است فردا گرسنگی بکشند.
مدیر سابق بارسلونا که به او اشاره کردیم در توضیح این موضوع پیچیده می‌گوید:” این بودجه‌ها مانند سیکس استریت هوشمندانه است.
به جای این که مالک باشگاهی باشید که مجبور به اداره آن شوید، در عوض بدون تحمل دشواری‌های مدیریتی، دسترسی مستقیم به جریان درآمد دارید. دچار دردسر نمی‌شوی، مجبور نمی‌شوید کاری کنید که هواداران علیه شما شوند. هیچکس نمی‌داند شما چه کسی هستید. آقای سی‌وی‌سی یا آقای سیکس استریت کیست؟ این می‌تواند بی‌روح به نظر برسد که برای من کمی ترسناک است.
سوال بزرگ این است که آیا این تصمیم خوبی برای میان تا بلندمدت است؟ اما لاپورتا واقعا حق انتخابی ندارد. یا باید این مسیر را برود یا کاملا کنار برود، هیچ قدرت رقابتی‌ای نداشته باشد و تیمی متوسط تبدیل شود، مسیری آهسته به سوی مرگ برای باشگاهی مانند بارسلونا. روسای بعدی که پس از لاپورتا بیایند با عواقب این اتفاق روبرو خواهند بود.”
بارسلونا معتقد است این توافق‌ها برای ثبت قرارداد بازیکنان جدید این باشگاه کافی است اما منابع نزدیک به لالیگا باور دارند که احتمالا این باشگاه تا پیش از آغاز فصل و بازی خانگی برابر رایو وایه‌کانو در 13 آگوست تنها قادر به ثبت قرارداد بعضی از بازیکنان خواهد بود و در اواخر پنجره نقل و انتقالات (در اول سپتامبر) پس از فروش چند بازیکن از فهرست مازاد و حذف دستمزدهای‌شان می‌توانند قرارداد سایر خریدهای جدید را نیز ثبت کنند.
انتظار می‌رود که در روزهای آتی مذاکراتی با لالیگا انجام شود. اضطراب بارسا در طول مذاکرات با لیدز برای جذب رافینیا مشهود بود. برای مثال، آنها در یک مقطع از لیدز خواستند تا با انتقال این بازیکن در این پنجره موافقت کند اما اگر مشخص شد که بارسلونا نمی‌تواند قرارداد او را تا پیش از ضرب‌الاجل تعیین شده در ابتدای ماه آینده میلادی ثبت کند، برای شروع روند انتقال و دریافت پول آن تا ژانویه سال آینده میلادی صبر کنند.
لیدز حاضر به انجام این کار نبود و به آنها هشدار داد که بخشی از این پول باید به صورت پیش پرداخت ارائه شود. آنها در عین حال بند جریمه‌ای را در این قرارداد گنجاندند که بارسلونا را ملزم به پرداخت جریمه 10 میلیون یورویی در صورت تاخیر در موعد بعدی پرداخت قسط می‌کرد.
یکی از مدیران اجرایی باشگاهی در لالیگا که به دلیل روابط حساس بین دو باشگاه به صورت ناشناس صحبت کرد، به اتلتیک گفته است که تیم او بدون شک بندهای جریمه را در فروش هر بازیکنی به بارسلونا می‌گنجاند چون نگرانی بسیاری درباره توانایی این باشگاه برای پرداخت قسط‌ها در بلند مدت وجود دارد.
همین مدیر همچنین این سوال را مطرح کرد که آیا این که بارسلونا آینده‌اش را برای تامین بودجه حال به گرو گذاشته است، جز روحیه ثبات و استفاده بهینه‌ای است که توسط کنترل‌های اقتصادی لالیگا تشویق می‌شود. باشگاه او، در عین این که با سختگیری تمام در چارچوب محدودیت‌ها فعالیت می‌کند، نتوانسته است درآمد زیادی در این تابستان داشته باشد و توسط باشگاه‌های ایتالیایی در زمینه ارائه پیشنهاد برای دستمزد بازیکنان شکست خورده است:” سپس ما به کاتالونیا نگاه می‌کنیم و از خودمان می‌پرسیم که این اتفاق لعنتی چطور رخ داده است؟”
این مدیر می‌گوید که در جلسات بین باشگاه‌های حاضر در لالیگا به ندرت به موقعیت بارسا اشاره می‌شود و در عوض باشگاه‌ها این موضوع را به آرامی و زمزمه‌وار مطرح می‌کنند چون متوجه هستند که لیگ دسته اول اسپانیا نیاز به یک بارسلونای قدرتمند برای رشد کردن دارد.
لاپورتا گفت:” من این احساس را دارم که با وجود چالش‌ها، ما در حال انجام وظیفه‌ای هستیم. رعایت فرپلی (قوانین لالیگا) آسان نیست و رقبای ما از این موقعیت استفاده می‌کنند و حرف‌های بسیاری درباره بارسا می‌زنند. این پیام به پشتوانه خوش‌بینی و اعتماد به نفس است. ما کارهایی را انجام دادیم که قادر به انجامش بودیم. امیدوارم تعبیر ما و لالیگا از شرایط یکسان باشد و آنها مانع از ثبت قرارداد این بازیکنان نشوند.”
راه فرار بارسلونا با تغییر قانون لالیگا در ماه گذشته بیش از پیش محدود شد، تغییری که باعث شد روزنه‌ای که این باشگاه اجازه می‌داد بازیکنان جوان‌تر را در دسته پرداخت دستمزد تیم دوم ثبت کند و حتی اگر آنها در تیم اول در لالیگا به میدان می‌رفتند هم دستمزدشان از سقف دستمزد پرداختی حذف می‌شد، از بین برود.
بارسلونا برای ثبت بازیکنان جدید نیاز به فروش دی‌یونگ دارد اما او حاضر به ترک نوکمپ نیست.
به این ترتیب، حالا تمرکز بارسلونا روی فروش بازیکنان است اما مشخص شد که این هم کار آسانی نیست، خصوصا وقتی بازیکنانی که آنها به دنبال فروش‌شان هستند دستمزد بالایی دارند- یا هنوز مانند دی‌یونگ بر سر پرداخت‌های معوقه با این باشگاه درگیر هستند. حتی 50 درصد از دستمزد کلمنت لنگله که بارسلونا توانست به صورت قرضی به تاتنهام منتقل کند هم باید توسط این باشگاه پرداخت شود.
بارسلونا همچنین به دنبال باشگاه‌هایی است که بتواند ساموئل اومتیتی، میرالم پیانیچ، ریکی پویچ، دیپای و برایثویت را به آنها بفروشد. این در حالی است که فرانسیسکو ترینکائو ماه گذشته به اسپورتینگ لیسبون منتقل شد (توضیح مترجم: ریکی پویچ به لس آنجلس گلکسی منتقل شد).
لاپورتا گفت:” ما در حال کار روی خروج بازیکنان مازاد هستیم اما این کار آسانی نیست.”
***
روزنامه مادریدی مارکا در پنجم جولای جزییات افشا شده قرارداد بارسلونا با دی‌یونگ را منتشر کرد.
در این خبر ادعا شده بود که دی‌یونگ در چهار سال باقی مانده از قراردادش باید 88.58 میلیون یورو دستمزد به علاوه پاداش از این باشگاه دریافت کند و اگر در 60 درصد از دیدارهای این تیم در هر یک از این چهار فصل به میدان برود باید هشت میلیون یورو بیشتر هم به او پرداخت شود. این در حالی است که در صورت قهرمانی بارسا در لیگ و لیگ قهرمانان در این بازه زمانی، پاداش او تا 12.8 میلیون یورو هم افزایش پیدا می‌کند.
این شرایط زمانی پیچیده‌تر شد که دستمزد دی‌یونگ برای فص 21-2020 به سه میلیون یورو و برای فصل پیش به شش میلیون یورو کاهش پیدا کرد، چرا که او با کاهش دستمزد و تعویق در پرداخت آن برای کمک به این باشگاه در طول شیوع جهانی ویروس کرونا موافقت کرد.
پاداش او برای این کار، تابستانی پر از شایعات نفس‌گیر درباره آینده‌اش بوده است.
خلاصه شرایط او به این ترتیب است: بارسلونا نیاز به فروش بازیکنانش دارد، ژاوی به عنوان سرمربی این تیم گزینه‌های دیگری در خط میانی شامل پدری و گاوی و همچنین کسیه، خرید جدید این تیم، دارد و شاید برناردو سیلوا نیز به این ترکیب اضافه شود. دی‌یونگ با این که مورد تایید ژاوی است اما فروشی با ارزش بالا به حساب می‌آید و بارسلونا در حال حاضر بازیکنان زیادی با این شرایط در اختیار ندارد.
هرچند، مشکل اینجاست که دی‌یونگ هنوز 17 میلیون یورو از دستمزدهای معوقه را از این باشگاه طلبکار است و می‌خواهد این مبلغ را پیش از موافقت برای جدایی دریافت کند. این بازیکن همچنین در بارسلونا بسیار خوشحال است.
منچستریونایتد ماه‌ها با بارسلونا مذاکره کرده و به توافقی 85 میلیون یورویی برای جذب دی‌یونگ رسیده است. یونایتد موافقت کرده است که مبلغ 75 میلیون یورو با بند پاداش 10 میلیون یورویی را به این باشگاه پرداخت کند.
اما این انتقال هنوز نهایی نشده است و چلسی که تاد بولی، مالک آمریکایی جدیدش، اخیر با لاپورتا در بارسلونا دیداری به صرف شام داشته است نیز در فکر جذب لحظه آخری این هدف کلیدی یونایتد است؛ بازیکنی که مایل است در لیگ قهرمانان بازی کند (یونایتد در فصل 23-2022 در این رقابت حضور ندارد اما چلسی مجوز حضور در این مسابقات را کسب کرده است) و ترجیح می‌دهد اگر مجبور به ترک بارسلونا باشد، در لندن زندگی کند. با این حال، یونایتد همچنان به دنبال این بازیکن و امیدوار است.
لاپورتا هفته گذشته به صورت علنی دی‌یونگ را تحت فشار قرار داد تا اگر می‌خواهد در بارسلونا بماند، کاهش دستمزدش را بپذیرد.
لاپورتا گفت:” او می‌خواهد بماند و ما هم می‌خواهیم او بماند. موضوعی که مشخص است این است که ما معیار جدیدی برای دستمزدها داریم و همه بازیکنان باید خودشان را با آن سازگار کنند.
ما سعی داریم کاری کنیم که این بازیکنان واقعیت این باشگاه را دریافت کنند. ما با حجم دستمزد بیش از 40 درصدی روبرو شدیم. همه ما باید تلاش کنیم. ما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم تا او را حفظ کنیم و امیدواریم که این بازیکن هم تمام تلاشش را برای ماندن به کار بگیرد.”
نمایندگان بازیکنان بارسلونا متوجه شده‌اند که چطور قراردادهای مسی، گریزمان و دی‌یونگ سر از روزنامه‌های اسپانیایی درآورده‌اند و چندین نفر به اتلتیک گفتند که این باعث شده است آنها به این موضوع که خود بارسلونا این قراردادها را افشا کرده است تا فشار بیشتری را با شوراندن افکار عمومی علیه آنها ایجاد کند، شک کرده‌اند. از بارسلونا خواسته شد تا در این باره اظهارنظر کند.
مدیر برنامه‌های بازیکنان بارسلونا به صورت خصوصی این سوال را مطرح می‌کنند که نفر بعدی کیست و همین باعث ایجاد حس سوظن در بین بازیکنان شده است. بعضی معقتد هستند که شاید مارک آندره ترشتگن که سال آینده ارزش قراردادش به شکل قابل توجهی افزایش پیدا خواهد کرد، نفر بعدی است که تحت فشار قرار می‌گیرد.
در ماه ژانویه نوبت دمبله بود که لاپورتا و متئو آلِمانی، مدیر فوتبال این باشگاه، به دنبال فروشش بودند چون حاضر به تمدید قرارداد با شرایط پیشنهادی از سوی این باشگاه نشده بود. به همین دلیل آلِمانی به کانال تلویزیونی بارسلونا گفت که این بازیکن فرانسوی باید تا پایان ماه باشگاه جدیدی پیدا کند.
وقتی بارسلونا تهدید کرد که دمبله را تا پایان فصل روی سکو می‌گذارد، اتحادیه بازیکنان اسپانیا به دفاع از او بلند شد در این بیانیه آمده بود:” این اتحادیه معتقد است که عدم توافق برای تمدید قرارداد باعث نقض قانون کار نمی‌شود، بنابراین نباید هیچ عواقبی داشته باشد. عدم استفاده از یک بازیکن برای مدتی بدون مصدومیت، بیماری یا مشکل فیزیکی به معنای تخریب وجهه او است که روی قراردادهای آینده‌اش تاثیر منفی دارد.”
این تجربه مشترک بسیاری از بازیکنان در بارسلونا در سال‌های اخیر بوده است. وقتی که به این تیم آمده‌اند وعده‌های جذابی به آنها داده شده است اما پس از آن مثل دستمال استفاده شده و به گوشه دیگری پرت شده‌اند.
برای مثال، دیپای تابستان گذشته حاضر به کاهش دستمزدش شد در مقایسه با پیشنهادی که برای ادامه حضور در باشگاه فرانسوی لیون داشت شد تا به بارسلونا بپیوندد و این نشانگر اشتیاق او برای بازی در این تیم بود. یک سال گذشته و او جز بازیکنانی است که بارسلونا به دنبال فروش آنها است.
دی‌یونگ، هموطن او، هم پیشنهاد منچسترسیتی و پی‌اس‌جی را رد کرد تا از آژاکس به بارسلونا بیاید، باشگاهی که از بچگی رویای بازی برای آن را داشت. دی‌یونگ توسط یکی از هم تیمی‌هایش به عنوان “پسری بسیار عادی و خوب که بیرون نمی‌رود و سو رفتار ندارد”، توصیف می‌شود.
منبعی نزدیک به ژاوی تاکید دارد که این موضوع که او از دی‌یونگ خواسته تا اگر می‌خواهد در این باشگاه بماند دستمزدش را کاهش دهد، حقیقت ندارد و مدعی شده است که این موضوع محتمل‌تر است که این مربی به وضوح به این ملی‌پوش هلندی گفته باشد که بعید است او مهره‌ای کلیدی در ترکیب اصلی بارسا در فصل پیش رو باشد، نکته‌ای که وقتی از دی‌یونگ خواسته شد تا در تور پیش فصل این تیم به جای خط میانی در پست دفاع وسط بازی کند به خوبی نشان داده شد.
هرچه شروع فصل نزدیک‌تر شود، این بحث‌ها هم با شدت و حرارت بیشتری ادامه پیدا خواهند کرد.
برای مثال، اومتیتی ژانویه سال گذشته یکی از چهار کاهش دستمزد یا تعویق آن در طول شش فصل حضورش در باشگاه را پذیرفت تا این باشگاه بتواند قرارداد فران تورس، مهاجمی که از منچسترسیتی خریده بود، را ثبت کند.
اومتیتی در کنار پویچ، نتو، برایثویت و اسکار مینگسا یکی از بازیکنانی بود که ژاوی در ماه می به آنها اعلام کرد که جایی در تیم او برای فصل 23-2022 ندارند. این باشگاه حتی پیام‌هایی برای این بازیکنان ارسال کرد تا بگوید که آنها می‌توانند بیشتر در تعطیلات باشند تا ترتیب انتقال‌شان را بدهند و سپس پیش فصل را آغاز کنند. اتحادیه بازیکنان فوتبال این شرایط را زیر نظر دارد اما اگر بازیکن، نماینده یا اتحادیه بازیکنان اسپانیا یا هلند (در مورد دی‌یونگ) از آنها نخواهند، مستقیما وارد عمل نخواهند شد. این اتفاق تا به حال رخ نداده است.
حتی درباره بازیکنانی که از تور پیش فصل کنار گذاشته شدند، بارسلونا همچنان این موقعیت را با نهایت احتیاط مدیریت می‌کند تا الزامات قراردادی را رعایت کند. آنها فضایی را برای این بازیکنان در مقر اصلی باشگاه فراهم کرده‌اند تا در کنار فیزیوتراپ‌ها و مربیان تمرین کنند.
اگر لالیگا تاکید کند که بارسلونا باید دستمزدهای پرداختی را بیش از این کاهش دهد، نمایندگان نگران ایجاد شکاف در رختکن هستند، خصوصا اگر موقعیت به این شکل توصیف شود که قرارداد بازیکنان جدید به خاطر طمع بازیکنانی که باشگاه دیگر تمایلی به حفظ آنها ندارد، ثبت نشده است.
این تنش بین بازیکنان و باشگاه پیش از مدیریت فعلی هم وجود داشته است.
تحت مدیریت جوزپ ماریا بارتومئو، رییس سابق بارسا، شرکت ارتباطی اروگوئه‌ای i3 Ventures به ایجاد حساب‌های جعلی در شبکه‌های اجتماعی برای دفاع از بارتومئو و حمله به رقبا شامل بازیکنانی مانند پیکه و مسی و همچین نامزدهای رقیب برای انتخابات ریاست باشگاه متهم شده بود. این شرکت چنین اتهاماتی را تکذیب می‌کند.
بارتومئو گفت که این صرفا شکلی از بررسی شبکه‌های اجتماعی بوده است و هیچ درخواستی برای حمله به دیگران نشده بود. در هر حال، چنین اتفاقی منجر به استعفای این مدیر شد و او ماه مارس سال گذشته یک شب را برای انجام تحقیقات توسط پلیس در بازداشتگاه سپری کرد .
در همین حال، وقتی کومان، سرمربی وقت بارسلونا، در تماس تلفنی 40 ثانیه‌ای در تابستان 2020 به لوییس سوارز گفت که دیگر جایی در این باشگاه ندارد، این مهاجم بسیار عصبانی شد. هیچ یک از مدیران بارتومئو با سوارز تماس نگرفت تا از او برای زدن نزدیک به 200 گل با پیراهن بارسلونا تشکر کند.
خود این بازیکنان هم همیشه بی‌تقصیر نبوده‌اند. برای مثال، زمانی بود که آنها تحت هدایت مربیان سابق حاضر به تمرین نبودند چون هوای بیرون خیلی سرد بود و بعضی هم احساس می‌کرد قوانین نانوشته‌ای مانند تکل نزدن روی پاس مسی در جلسات تمرینی وجود دارد.
با وجود تمامی این تجربه‌ها، تماشای این که با استعدادترین بازیکنان دنیا در این تابستان همچنان مشتاق بازی برای بارسلونا هستند، بسیار قابل توجه است.
پی‌یر امریک اوبامیانگ در ماه ژانویه با پروازی در آخرین روز نقل و انتقالات به کاتالونیا رفت تا هرچه زودتر از آرسنال جدا شود و به این تیم بپیوندد و شرایط دریافت دستمزد در کوتاه‌مدت را پذیرفت. آداما ترائوره در ماه ژانویه به صورت قرضی از وولورهمپتون به بارسلونا، باشگاه شهر زادگاهش که پیش از آن در سطح جوانان آن بازی کرده بود، پیوست و کاهش دستمزد را به این امید پذیرفت که به اندازه کافی خوب بازی کند و بتواند بار دیگر به صورت دائمی به نوکمپ برگردد؛ امیدی که در نهایت محقق نشد.
وقتی کریستنسن به صورت آزاد به این باشگاه پیوست، یادداشتی در مراسم معارفه او به نمایش گذاشته شد که نشان می‌داد این بازیکن در هشت سالگی رویای بازی برای بارسلونا را داشته است. در همین حال، رافینیا شاهد موافقت لیدز با باشگاه لیگ برتری چلسی بود اما چند هفته صبر کرد تا بارسلونا بودجه جذب او را تامین کند.
در این مورد بارسا امید زیادی به این واقعیت داشت که دکو، مدیر برنامه رافینیا، بازیکن سابق این باشگاه، دوست لاپورتا و کارمند فعلی بارسا است. گفته می‌شود که دکو از دریافت دستمزدش به عنوان مدیر برنامه برای این انتقال خودداری کرده است.
دکو استعدادیاب بارسا در آمریکای جنوبی و عضوی از دیدارهای آلِمانی و یوردی کرویف، مدیر فنی بارسا، درباره اهداف نقل و انتقالاتی است.
گاهی به نظر می‌رسد که دنیا در بارسلونای تحت مدیریت لاپورتا بسیار کوچک است، رییسی که گی‌یم لاپورتا، پسرش، پیش از این کمک مربی تیم ملی گابن بود، در حالی که دکو به عنوان مشاور در فدراسیون فوتبال این کشور آفریقایی کار می‌کرد.
گفته می‌شود تمامی این روابط در جذب اوبامیانگ، ملی‌پوش اهل گابن، از آرسنال در ماه ژانویه به آنها کمک کرد.
***
بارسلونا و رئال مادرید برای مدتی طولانی تعاریفی داشتند که آنها را از هم جدا می‌کرد، اما این دو باشگاه در چند سال اخیر حداقل در سطح مدیریتی اشتراکات بسیاری داشته‌اند.
پرز، رییس مادرید، به همراه لاپورتا، همتایش در بارسلونا، در زمینه داخلی بارها با خاویر تباس، رییس لالیگا، درگیر شده‌اند. این در حالی است که رئال و بارسلونا به همراه یوونتوس تنها باشگاه‌هایی هستند که همچنان به صورت علنی به پروژه سوپرلیگ اروپا متعهد مانده‌اند.
رئال و بارسلونا از نظر داخلی خودشان را مولدان کلیدی جلب توجه و درآمد برای فوتبال اسپانیا می‌دانند و بنابراین فکر می‌کنند که شایسته سهم مالی بیشتری هستند.
دلیل اصلی درگیری رئال با لالیگا در طول 9 سال مدیریت تباس همین بوده است و این باشگاه در این مدت ده‌ها شکایت قانونی علیه این لیگ ثبت کرده است.
رابطه لاپورتا با تباس هم پر تنش بوده است، خصوصا در ابتدای این تابستان و زمانی که تباس مدعی شد بارسلونا نمی‌تواند از پس هزینه جذب لواندوفسکی بربیاید. گفته می‌شود لاپورتا شروع به ارسال مدارک به لالیگا به زبان کاتالان به جای زبان اسپانیایی کرده است.
تعهد بارسلونا به سوپرلیگ هم بسیار قدیمی است.
وقتی بارتومئو در اکتبر 2020 از سمتش به عنوان رییس این باشگاه استعفا داد، در سخنرانی وداعش علنا مدعی شد که این باشگاه برای پیوستن به سوپرلیگ به توافق رسیده است.
لاپورتا در طول کمپین انتخابی موفق اخیرش گفت که قرارداد مسی را تمدید خواهد کرد و یکی از دلایلی مطرح کردن چنین ادعایی این بود که او روی 300 میلیون یورو درآمد ورود به این لیگ که توسط جیپی مورگان، بانکی که حامی مالی این شورش بود، حساب کرده بود. به همین دلیل، فروپاشیدن سوپرلیگ چنان پیامدی برای بارسلونا داشت که باعث شد آنها فوق ستاره آرژانتینی‌شان را از دست بدهند.
شاید جالب‌ترین موضوع این باشد که کی کپیتال، شرکت مشاوره و کارگزاری در مادرید، وظیفه نظارت بر مناقصه‌ای را برعهده داشت که منجر به فروش حق پخش تلویزیونی آینده بارسا به سیکس استریت شد.
انس الغراری، از مدیران کی‌کپیتال، که به بارسا در فروش حق پخش تلویزیونی‌اش کمک کرد، از نزدیکان فلورنتینو پرز است.
کی کپیتال رابطه‌ای قدیمی با پرز دارد و حتی گفته می‌شود که اَنَس لَغراری، یکی از شرکای این شرکت، گزینه حضور در سمت دبیر کل سوپرلیگ بود، جایی که پرز قرار بود رییس آن باشد. فایننشال تایمز پیش از این خبر داده بود که پرز، لغراری را از زمان تولدش می‌شناسد چون قبلا با پدرش روی پروژه‌های ساخت و ساز در مراکش کار می‌کرد.
به همین دلیل شاید برای هواداران متعصب رئال عجیب باشد که نزدیکان پرز به بهبود شرایط بارسلونا در این تابستان کمک کرده‌اند اما آنها باید از این موضوع خوشحال باشند چون رئال نیاز دارد که رقیب سنتی‌اش در شرایط بهتری باشد تا درآمد هر دو باشگاه، لیگ داخلی و سوپرلیگ آینده افزایش پیدا کند.
منابع مختلفی پیش‌بینی کرده‌اند که این اقدامات ممکن است بارسلونا را در طولانی‌مدت ضعیف کند.
با این حال، این احتمال وجود دارد که رئال و بارسلونا خودشان را دشمنانی که رابطه دوستانه‌ای با هم دارند، بدانند و برای مقابله با تهدیدی که از سوی باشگاه‌های با مدیریت دولتی مانند پی‌اس‌جی و منچسترسیتی که متهم به ایجاد تورم در دستمزدها و قیمت خرید بازیکنان هستند برای آنها ایجاد شده است، با یکدیگر متحد شوند.
این دو باشگاه ماه گذشته در لاس وگاس و در اقدامی غیرعادی در دیداری دوستانه برای پیش فصل به مصاف یکدیگر رفتند و در همان روز نیز پرز، لاپورتا و آندره‌آ آنیلی، رییس یوونتوس، در جلسه‌ای به صرف ناهار با یکدیگر دیدار کردند.
این نگرانی بین این سه مدیر وجود داشت که لیگ برتر انگلیس به دلیل درآمد هنگفتش از حق پخش به نوعی به سوپرلیگ خودش تبدیل شود. این سه باشگاه همچنان به دنبال یک پیروزی تاریخی علیه یوفا در دادگاه عدالت عالی اروپا هستند و نشانه‌هایی از این عداوت حتی در برنامه‌ریزی پیش فصل نیز خودش را نمایان کرده است.
بازی با این باشگاه‌های حاضر در سوپرلیگ برای سایر باشگاه‌های سراسر اروپا به نوعی ناپسند به حساب می‌آمد. این اتفاقی نبود که این سه باشگاه یاغی در طول تور پیش فصل در آمریکا با هیچ باشگاه برتر اروپایی دیگری بازی نکردند و دو باشگاه دیگری که به مصاف آنها رفتند کلاب آمه‌ریکا و کلاب دیپورتیوو گوادالاخارا از مکزیک بودند.
چارلی استیلیتانو، تاجر آمریکایی، در اواسط آوریل در دادگاهی در نیویورک مدعی شد که الکساندر چفرین، رییس یوفا، به خاطر تلاش برای ترتیب دادن دیدارهایی در آمریکای جنوبی با حضور باشگاه‌های سوپرلیگ علیه او اعلان جنگ کرده است.
نیویورک تایمز خبر داد که پیامی از چفرین به استیلیتانو در این شکایت وجود داشته است.
چفرین در این پیام نوشته است:” من درباره کارهای تو با این سه باشگاه شنیده‌ام. این باشگاه‌ها باعث ایجاد مشکل برای یوفا نشده‌اند. آنها سعی کردند یوفا، فوتبال و شخص من را نابود کنند. این باعث تاسف است که تو این را درک نمی‌کنی. این واقعیت که تو با آنها کار می‌کنی به این معناست که تازمانی که تو در تیم آنها هستی، من، یوفا یا هر کسی که من تاثیری رویش دارم هیچ ارتباط خصوصی و کاری با تو نخواهد داشت.”
چفرین پیش از این به نیویورک تایمز گفت:” وقتی متوجه شدم که او همزمان در حال همکاری با آنهاست، تصمیم گرفتم هر رابطه‌ای با او را پایان دهم. من کارهای مهم‌تری از مواجهه شدن با استیلیتانو برای انجام دادن دارم.”
اتفاقات جالب دیگری هم رخ داده است.
بارسلونا برای بازی افتتاحیه سنتی فصل در جام خوان گامبر از رم دعوت کرد تا در ششم آگوست در نوکمپ به مصاف این تیم برود.
رم در اواسط ژوئن با این درخواست موافقت کرد و ژوزه مورینیو، سرمربی این تیم ایتالیایی که زمانی کمک مربی بارسلونا و سرمربی رئال مادرید بود، می‌توانست به جلب توجه هواداران و افزایش فروش بلیت کمک کند. اما رم کمتر از دو هفته بعد ناگهان کنار کشید و فشردگی تقویم را بهانه کرد. بارسلونا این توجیه را نپذیرفت و علنا گفت که به خاطر ضررهای ایجاد شده به صورت قانونی از آنها شکایت خواهد کرد.
سوظن مدیران بارسا و برگزار کنندگان سوپرلیگ به یوفا است. از سوی دیگر، ناصر الخلیفی به عنوان رییس اتحادیه باشگاه‌های اروپایی (و رییس پی‌اس‌جی) هم از دَن فریدکین، رییس آمریکایی رم، برای پیشروی در این منازعه حمایت کرد. با این حال، رم در بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد که این تصمیم در نتیجه نیاز به اصلاح برنامه برای دیدارهای دوستانه تابستانی گرفته شده است.
رم پیش از این دو هفته اردوی تمرینی در پرتغال داشته و هفته پیش به سرزمین‌های اشغالی سفر کرده است تا دیداری دوستانه برابر باشگاه لیگ برتری تاتنهام، یکی دیگر از کارفرمایان سابق مورینیو، برگزار کند. پرواز به بارسلونا پس از این با توجه به این که رم باید در چهار هفته از شش هفته اول فصل 23-2022 در خارج از خانه بازی کند، فشار زیادی به بازیکنان این تیم وارد می‌کرد.
شاید این تصمیمی سیاسی با توجه به موضع رم به عنوان یکی از باشگاه‌های مخالف سوپرلیگ نبود. اما اگر این تصمیمی سیاسی بود، چرا آنها از ابتدا حاضر به بازی در جام خوان گامپر شدند؟
در هر حال جالب بود که باشگاه ایتالیایی میلان هم از همکاری با بارسلونا، رئال مادرید و یوونتوس در تور ساکر چمپیونز در آمریکا خودداری کرد، رویدادی که میلیون‌ها یورو درآمد تبلیغاتی و اسپانسری داشت.
یوفا تاکید می‌کند که هرگز هیچ باشگاهی را برای برگزاری بازی دوستانه با هیچ باشگاه دیگری ترغیب نکرده یا مانع آنها نشده است.
این رویدادها تنها چند نما از تنش‌هایی است که در حال حاضر گریبان فوتبال اروپا را گرفته است و مدیران سراسر این قاره شمشیرهای‌‌شان را برای بارسلونا از رو بسته‌اند.
بارسا در جام خوان گامپر با 6 گل پوماس را شکست داد اما بعید است بتوانند بقیه جام‌های این فصل را به همین راحتی فتح کنند.
برای مثال، هزینه‌های کاتالان‌ها باعث خشم باشگاه‌هایی مانند پی‌اس‌جی و سیتی که همیشه از سوی تباس، رییس لالیگا، در مظان اتهام قرار دارند، شده است. او پیش از این تمدید قرارداد امباپه با پاریس در این تابستان در حالی که انتظار می‌رفت به عنوان بازیکن آزاد به رئال مادرید ملحق شود را توهین به فوتبال خوانده بود.
لالیگا با انتشار بیانیه‌ای گفت:” این باعث رسوایی است که باشگاهی مانند پی‌اس‌جی که فصل گذشته گزارش ضرر بیش از 220 میلیون یورویی و در فصل‌های قبل ضرر بیش از 700 میلیون یورویی را ارائه کرده بود (در حالی که گزارش درآمد حاصل از حامیان مالی تردیدبرانگیزی منتشر کرد)، با هزینه دستمزد نزدیک به 650 میلیون یورویی برای این فصل، می‌تواند به چنین توافقی برسد. در حالی که این باشگاه (رئال مادرید) که توانایی مالی جذب این بازیکن بدون کاهش دستمزد پرداختی‌اش را دارد، موفق به انجام این کار نشود.”
در ادامه این بیانیه آمد:” لالیگا شکایتی علیه پی‌اس‌جی نزد یوفا، دادگاه اداری فرانسه و مقامات مالی و مقامات اتحادیه اروپا مطرح خواهد کرد تا به دفاع از اکوسیستم اقتصادی فوتبال اروپا و ثبات آنها ادامه دهد.”
پی‌اس‌جی به صورت خصوصی معتقد است که هزینه بارسلونا در این تابستان که بودجه‌اش با گرو گذاشتن آینده این باشگاه تامین شده است، تردیدهای بیشتری را درباره ثبات فوتبال مطرح می‌کند.
منبعی نزدیک به این باشگاه فرانسوی به اتلتیک گفت که آنها احساس می‌کنند بارسلونا تنها نسخه شرکتی گلیزرهاست، خانواده‌ای آمریکایی که از سال 2005 تا به حال مالکیت منچستریونایتد را برعهده دارند- مدل حمایتی “هوادار/عضو” که در واقع مدیون وال‌استریت است.
جالب اینجاست که رابطه لاپورتا با پی‌اس‌جی در بین این سه باشگاه سوپرلیگ از همه بهتر است و حتی زمانی این امید وجود داشت که با توجه به کوته‌فکری آنیلی و پرز، بارسلونا از این ایده دست بکشد. هرچند، چنین امیدی در حال حاضر از بین رفته است.
الخلیفی در ماه آوریل به اتلتیک گفت:” ما می‌توانیم درباره فرپلی مالی صحبت کنیم اما باید به سایر مدل‌های سرمایه‌گذاری و خصوصا بدهی هم نگاه کنیم. یک باشگاه بزرگ اسپانیایی اینجا در مجمع عمومی اتحادیه باشگاه‌های اروپایی نزد من آمد و گفت: ناصر، بارسلونا 1.5 میلیارد یورو بدهی دارد و حالا در حال گرفتن وام دیگری است، شاید یک میلیارد دیگر هم برای بازسازی ورزشگاهش هزینه کند. این نکته کلیدی است، این که جلوی ورشکستگی باشگاه‌ها را بگیریم و کنترل هزینه داشته باشیم. این حرفی است که یک باشگاه اسپانیایی دیگر روز گذشته به من زد!”
شایعات زیاد دیگری در این تابستان مطرح خواهد شد.
اینکه اتلتیک همیشه ضد سوپرلیگه واقعا ترحم برانگیزه ، همیشه چیزی برای نوشتن ضد رئال و بارسا که روح واقعی فوتبال هستن داره ولی از کثیف کاری های پاریس و سیتی پشت پرده هیچ چیزی نوشته نمیشه
یوفا یه سیستم فاسده که هرچند وقت رئیسش عوض میشه ولی سیستم از پایه تو منجلاب فرو رفته
همین که بعد از جریانات سوپرلیگ دست به کار شد و قرارداد های تپل بست تا بتونه چمپیونزلیگ رو با ۳۶ تیم پروموت بکنه نشون میده خودشونم میدونن که پولی که حق باشگاها بوده تا الان داشته به جیب یوفا میرفته
چفرین جوک میگه و از نابودی روح فوتبال به وسیله ی سوپرلیگ حرف میزنه ولی روح فوتبال داره به وسیله ی سیتی و پاریس نابود میشه به وسیله ی چمپیونزلیگ که قراره تیم های مسخره ای مثل مکابی و .. توش بازی بکنن نابود میشه با رئیس اتحادیه بودن کسی مثل الخلیفی -که از عقده ی شدید حتی تحمل دیدن حذف تیمش تو مرحله ⅛ رو نداره- نابود میشه
روح فوتبال بارسا و بایرن و رئال و تیم های مردمی هستن نه تیم های نفتی امثال قطر سن ژرمن که دستشون به خون کارگرهای هندی و پاکستانی آلوده اس
آقای اتلتیک اگر جرئت داری در مورد افشاگری اشپیگل در مورد منچستر سیتی و تزریق پول غیرقانونی و قراردادهاشون با بازیکنای جوان و ورزش شویی گروه تجاری سیتی بنویس
سوپرلیگ راه نجات فوتبال از یوفای انحصارطلبه