تابستان کم‌هزینه سری A؛ چگونه باشگاه‌های ایتالیایی با جیب خالی خرید می‌کنند
هفت‌یک- در حیاط هتل بزرگ ریمینی، مدیران ورزشی مانند شاپرک‌ها بین زمزمه‌ها و نوشیدنی‌ها و ستاره‌ها در رفت و آمد بودند. پنجره نقل و انتقالات ایتالیا برای سومین سال متوالی در ساحل دریای آدریاتیک باز شده بود، جایی که شناخته‌شده‌ترین رجیستا (کارگردان) تاریخ به دنیا آمده است؛ ما درباره آندره‌آ پیرلو حرف نمی‌زنیم، بلکه منظور فدریکو فلینی است.
برای میزهایی که همیشه به صحبت درباره فیلم‌ها عادت داشتند باعث تاسف بود که به جای بحث درباره فیلم هشت و نیم فلینی، همه صحبت‌ها محدود به مبلغی بود که اینتر قرار بود برای انتقال قرضی روملو لوکاکو به چلسی بپردازد. در بین صدای بهم خورد لیوان‌ها، مدیرانی مانند تیاگو پینتو از رم در حال دفاع از حرفه خودشان برابر مقایسه‌ها با ویتِلونی ِ فلینی بودند؛ فیلمی درباره ولگردها و افراد بی‌مسئولیتی که در شهری کوچک که می‌تواند سری A باشد. او در حین معرفی میل اِسویلار، دروازه‌بان ذخیره جدید این تیم، به رسانه‌ها با لبخند گفت:” من به این فکر می‌کنم که این پنجره تازه دیروز باز شد، اینطور نیست؟”
قرارداد اسویلار با بنفیکا به پایان رسیده بود و تنها بازیکنی نیست که به صورت آزاد به سری A آمده است. بازیکن بعدی‌ای که پینتو روز دوشنبه از او رونمایی کرد، نمانیا ماتیچ بود. این انتقال در واقع چرخش جالب روزگار را نشان می‌دهد. اگر بازی منچستریونایتد برابر بنفیکا در اولدترافورد که پنج سال قبل برگزار شد را به خاطر بیاورید، زمانی که شوت ماتیچ به تیرک دروازه اسویلار خورده و با برخورد به پشت این بازیکن وارد دروازه شد.
ژوزه مورینیو در آن زمان سرمربی تیم میزبان بود و بازمانده‌های آخرین تیم یونایتد که موفق به فتح جامی شد حالا در تیم‌های لیگ ایتالیا پخش شدهاند. ماتیچ جانشین هنریک میختاریان شد که پیشنهاد امضای قرارداد جدید با رم را رد کرد تا مسیر ادین ژکو، کاپیتان قدیمی‌اش، را دنبال کرده و به اینتر ملحق شود؛ تیمی که حالا او اولین ارمنی‌ای است که در آن به میدان رفته است- مگر این که یوری یورکائف، ملی‌پوش فرانسوی، را حساب کنید.
اما ماجرا به همین جا ختم نشده است. تلاش‌های هوشمندانه و زیرکانه بسیاری در این تابستان در سری A جریان دارد؛ لوکاکو تقریبا به صورت رایگان به اینتر برگشته و پل پوگبا هم به زودی به همین شکل به یوونتوس اضافه خواهد شد؛ این در حالی است که آنها پیش از این با مبلغی نزدیک به 225 میلیون یورو این دو تیم را ترک کرده بودند (توضیح مترجم: این مطلب پیش از نهایی شدن انتقال پوگبا به یوونتوس نوشته شده است).
یوونتوس که در یک دهه گذشته بازیکنان پا به سن گذاشته زیادی را به طور آزاد به خدمت گرفت، در این تابستان هم دی‌ماریا را به این شکل به تیمش اضافه کرد.
در حالی که بازگرداندن بهترین بازیکن سابق این لیگ به سن‌سیرو در فاصله یک سال پس از جدایی او بدون شک یک کودتای جذاب است و دژاووی دیدن بازیکن فاتح جام جهانی در پیراهن یوونتوس و پیوستن او به این تیم به عنوان بازیکن آزاد در فاصله یک دهه پس از اولین حضورش در تورین اتفاقی قابل توجه است اما نباید این دو انتقال را در دسته نقل و انتقالات ارزان قیمت دسته‌بندی کرد. سباستین لادور، وکیل لوکاکو، تاکید دارد که نمی‌داد اخبار مربوط به این موضوع که موکل او حاضر به کاهش دستمزدش شده از کجا منتشر شده و “روملوی بزرگ” حالا بالاترین دستمزد را در سری A دریافت می‌کند.
اینتر حدود 25 میلیون یورو به عنوان مبلغ این انتقال قرضی و دستمزد پرداخت می‌کند و می‌داند تمام چیزی که در ازای آن دریافت می‌کند گل‌های لوکاکوست چون او همچنان تحت کنترل چلسی خواهد ماند و هیچ بند خریدی در قرارداد او گنجانده نشده است. در مورد پوگبا هم انتظار می‌رود که این بازیکن فرانسوی تقریبا با همان دستمزدی به یوونتوس ملحق شود که پائولو دیبالا درخواستش را داشت، این در حالی است که او در سه سال گذشته تعداد بازی‌های بیشتری را در یونایتد (80 بازی!) به نسبت هم تیمی سابق و دوست خوبش در یوونتوس از دست داده است.
لوکاکو یک سال بعد از جدایی جنجالی از اینتر، در این تابستان با انتقالی قرضی به نرآتزوری برگشت.
مینسترا ریسکالداتا (سوپ آماده) سرو می‌شود. آزمایش طعم در فوتبال ایتالیا نشان داده که دفعه دوم هرگز به اندازه دفعه اول خوب نیست. به جای این که دوباره آن را به آشپزخانه بفرستند، این امید وجود دارد سری دوم غذا به اندازه کافی مغذی باشد تا اینتر و یوونتوس را قوی‌تر کند. البته که درخشش دوباره زلاتان ابراهیموویچ که به اندازه سال 2011 سرزنده نیست اما همچنان نقش مهمی در اولین قهرمانی میلان پس از 11 سال داشت، جسارت آنها را بیشتر کرد.
در حالی که این بازیکن سوئدی مشغول طی کردن روند درمان رباط صلیبی پس از شش ماه تمرین و عدم حضور در میدان است، میلان بازیکن آزاد دیگری به نام دیووک اوریگی را پیدا کرده تا با دیگر مهاجمان این تیم رقابت کند و گل‌های مهمی را که باعث شد او به قهرمانی به یاد ماندنی در لیورپول تبدیل شود، به ثمر برساند.
آنها فصل گذشته از نبود بازیکنی تعیین‌کننده رنج می‌بردند و به همین دلیل میلان تصمیم گرفت بخش عمده‌ای از بودجه نقل و انتقالاتش را برای خرید یک وینگر راست/ شماره 10 مانند چارلز ده کتلائر هزینه کند تا این که اقدام به خرید اِسون بوتمن از لیل کند که در عوض به نیوکاسل ملحق شد. خط دفاعیِ قدرتمند بود که باعث قهرمانی میلان در لیگ شد، نه خط حمله این تیم که در رده چهارم بهترین خطوط حمله در سری A قرار گرفت.
میلانی‌ها برای تقویت خط حمله‌شان سیاستی مشابه یووه و اینتر را در پیش گرفتند و دیووک اوریگی را با انتقالی آزاد به خدمت گرفتند.
اینتر 15 گل بیشتر از آنها به ثمر رساند- هرچند این موضوع در نهایت اهمیتی نداشت و نمایش ضعیف یونات رادو، دروازه‌بان ذخیره این تیم، برابر بولونیا باعث شد که این تیم نتواند از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کند. عدم موفقیت اینتر در جذب جانشین مناسب برای سمیر هاندانوویچ، کاپیتان این تیم، حتی در زمان حضور آنتونیو کونته، مربی پیش از سیمونه اینزاگی، هم به اینتر ضربه زد. کونته هم قبلا از این که تیمش در زمان حضور دنیله پادلی به جای این بازیکن اسلوونیایی در دروازه امتیاز از دست داده بود ناراحت و ناامید بود.
نیاز اینتر به جذب بازیکن در این پست بیشتر از نیازش به جذب مهاجم نوک بود، جایی که با جذب لوکاکو مشکلات کمتری در آن دارند. آندره اونانا که قراردادش با آژاکس تمام شده به این تیم ملحق شده و در 26 سالگی در آینده‌ای نزدیک جانشین هاندانوویچ خواهد شد که به زودی 38 ساله می‌شود.
پیش فصل روز دوشنبه شروع می‌شود و به همان اندازه که مربیان دوست دارند تمامی بازیکنان مدنظرشان جذب و به تیم ملحق شده باشند، همانطور که پینتو اشاره کرد هنوز دو ماه از بازار نقل و انتقالات باقی مانده است. شاید اگر رم حاضر به فروش نیکولو زانیولو شود، اینتر و پاری سن ژرمن بر سر مبلغ فروش میلان اشکرینیار توافق کنند و چلسی حاضر به پذیرش شرایط یوونتوس برای فروش ماتیس د‌لیخت شود، همه چیز تازه آغاز خواهد شد.
بزرگترین انتقال غیر آزادی که تا به حال صورت گرفته، به جز گزینه‌های دائمی کردن قراردادهای قرضی، هزینه 12 میلیون یورویی ساسولو برای جذب آگوستین آلوارز، ملی‌پوش 21 ساله اروگوئه، است که با فرض جدایی احتمالی جانلوکا اسکاماکا انجام شده است.
صرفه‌جویی همه جا دیده می‌شود- به جز مونزا که قرار است برای اولین بار در سری A به میدان برود و صِرف عدم سقوط به دسته پایین‌تر را فصلی موفقیت‌آمیز برای خودش نمی‌داند. سیلویو برلوسکونی و آدریانو گالیانی به دنبال حضور در اروپا هستند و با تلاش برای جذب مائورو ایکاردی که سالانه 12 میلیون یورو در پی‌اس‌جی درآمد دارد، بلندپروازی‌شان را نشان داده‌اند.
سایر تیم‌های لیگ فعلا در سکوت و آرامش سعی دارند برای رویارویی با مشکلات احتمالی آماده باشند.
این یادآور تاثیر ادامه‌دار شیوع جهانی ویروس کرونا روی فوتبال قاره اروپاست. یوونتوس در طول سه گذشته دو بار اقدام به تغییر ساختار مالی و سرمایه‌گذاری مجدد با مبلغی نزدیک به 700 میلیون یورو کرده که با توجه به این که ارزش بازار آنها 892 میلیون یورو است، مبلغ قابل توجهی به جساب می‌آید. مائوریتزیو آریوابنه، مدیر اجرایی این باشگاه، هفته گذشته به توتو اسپورت گفت:” شما با تکان دادن چوب جادو نمی‌توانید یک روزه بحرانی را حل کنید. حسابرسی‌های ژوئن 2022 همچنان شرایط ما را دشوار کرده است.”
اینتر سال گذشته رکورد ضرر 245.6 میلیون یورویی را به ثبت رساند و نیاز به سرمایه‌گذاری اورژانسی از سوی Oaktree Capital Management پیدا کرد. رم ضرر 185.3 میلیون یورویی داشت و گروه فریدکین بیشتر از نیم میلیارد یورو در این باشگاه سرمایه‌گذاری کرد . اورلیو دی لورنتیس، مالک ناپولی، مدعی شده که این باشگاه پس از چند سال دوری از لیگ قهرمانان 220 میلیون یورو کمتر از آنچه که باید سود کرده و این در حالی است که او با تبدیل کردن ویکتور اوسیمن به گرانقیمت‌ترین بازیکن تاریخ این باشگاه در طول بحران کرونا طوری رفتار کرد که انگار این شرایط قرار است خیلی زود به پایان برسد. این شرایط دشوار مالی چشم انداز سری A را تغییر داده است.
باشگاه‌های سری A علی‌رغم اینکه پول چندانی هزینه نکردند اما بازیکنان خوبی را به خدمت گرفتند و این نویدبخش فصل پرهیجانی است.
چهار باشگاه صدر جدول تغییراتی در ساختار مدیریتی داشته‌اند. چند باشگاه دیگر به فروش گذاشته شدهاند. این لیگ در نبرد با معیارهای مشخص مکانیسم کنترل هزینه به نام شاخص نقدینگی است و تیم‌هایی که آماده حضور در اروپا می‌شوند از تحریم‌های یوفا مطلع هستند، حتی اگر قوانین فرپلی مالی با سختگیری کمتر با توجه به عواقب شیوع جهانی کرونا اجرا شود.
در زمانی که لیگ برتر می‌توانست با تکیه بر حق پخش تلویزیونی داخلی‌اش ولخرجی کند و این شرایط را حتی در سطح بین‌المللی با امضای قرارداد شش ساله 2.3 میلیارد یورویی فقط در آمریکا بهبود ببخشد، سری A رکورد سقوط حق پخش داخلی را به ثبت رسانده و به قراردادی دو ساله بدون هیچ گونه افزایش قیمت قابل توجهی در خاورمیانه و شمال آفریقا رضایت می‌دهد.
روی روشن ماجرا اینجاست که سری A خیلی زود می‌تواند حقوق بین‌المللی خودش را پس از اصلاح قانون ملاندری (Melandri law یا قانون فروش کلی در ایتالیا) در مدتی طولانی‌تر به فروش برساند. چرا این موضوع اهمیت دارد؟ هواداران در سایر بازارها دیگر درگیر پیدا کردن کانال جدید پس از تغییر آن هر سه سال یک بار نخواهند بود. پخش کنندگان مجبور به بررسی هزینه تمدید قرارداد پس از 18 ماه نیستند. در عوض می‌توانند مخاطبان‌شان را افزایش داده و ارزش خاصی برای خودشان ایجاد کنند. وقتی حق پخش‌ها گزاف‌تر شوند، پولی که به این لیگ برگشته بیشتر شده و منابع بیشتری برای سرمایه‌گذاری مجدد روی تیم‌ها و زیرساخت‌ها در دسترس خواهند بود.
شرایط بازار نقل و انتقالات تا آن زمان به همین شکل خواهد بود که ناپولی به لورنزو اینسینیه و دریس مرتنز اجازه داد که قراردادشان را با این تیم به پایان برسانند، اینتر در حال بررسی این شرایط است که آیا می‌تواند دیبالا را به صورت آزاد جذب کند، یوونتوس به این نتیجه می‌رسد که آنخل دی‌ماریای 34 ساله و بازیکن آزاد می‌تواند پوشش کوتاه مدت مناسبی برای تیمی باشد که می‌خواهد بار دیگر قهرمان شود و لاتزیو امیدوار است که آلسیو رومانیولی باشگاه محبوب کودکی‌اش را به فولامِ تازه به لیگ برتر صعود کرده که دستمزد بالاتری به او پیشنهاد کرده ترجیح دهد (توضیح مترجم: رومانیولی روز گذشته به لاتزیو پیوست).
در همین راستان، میلان هم می‌داند که لیدز یونایتد- تیمی که فصل گذشته با اختلاف کم از سقوط فرار کرد- می‌تواند مانند موضوع نیوکاسل و بوتمن، پیشنهاد بهتری برای جذب دی‌کتلائر، ملی‌پوش بلژیکی مدنظر آنها، از کلوب بروژ دارد. تنها کاری که میلان می‌تواند انجام دهد این است که جذابیت بازی برای قهرمان هفت دوره لیگ قهرمانان در ورزشگاه نمادین سن‌سیرو در تیم فاتح اسکودتو را برجسته کند چون اگر کار صرفا به قدرت جذب بازیکن محدود شود، آنها شانسی برای رقابت با باشگاه‌های لیگ برتری و مدیرانش ندارند.
واقعیت این است. البته که این شرایط چیزی از جذابیت و تاثیرگذاری سری A در فصل گذشته کم نکرد. جای خالی کریستیانو رونالدو، جانلوییجی دوناروما یا لوکاکو در این لیگ حس نشد. تکلیف قهرمانی تا روز آخر مشخص نشد. فیورنتینا سهمیه اروپا به دست آورد، رم در اروپا قهرمان شد و سالرنیتانا فرار جذابی از سقوط را به تصویر کشید. یک فصل خوب دیگر در انتظار ما است. و هتل بزرگ ریمینی تا حدی یادآور هتل کالیفرنیا است. “آینه‌های روی سقف و نوشیدنی صورتی با یخ. و مدیران ورزشی می‌گوید: ما فقط اینجا زندانی اندیشه‌های خودمان هستیم.”
لاتزیو خیلی ولخرجی کرد