شمارش معکوس برای سالرنیتانا؛ فردا یک تیم از سری A کم می‌شود؟
هفت‌یک- مکان‌هایی بدتر از دهکده‌هایی نزدیک به هم با عطر لیمو که کنار ساحل آمالفی قرار دارند، برای به پایان رساندن یک دوران حرفه‌ای درخشان وجود دارد. کمی پس از بالا نگه داشتن شال سالرنیتانا در حالی که آبی فیروزه‌ای دریای تیرنی در پس زمینه می‌درخشید، فرانک ریبری با خبرنگاری محلی مواجه شد که شاید در ترسیم شباهت بین انتقال این بازیکن فرانسوی به جنوب ایتالیا و انتقال دیه‌گو مارادونا به ناپولی در چند سال قبل کمی زیاده‌روی کرد. ریبری پاسخ داد:” من برای فوتبال زندگی می‌کنم. اگر برای پول زندگی می‌کردم، اینجا نمی‌آمدم.”
این جو او را به یاد مارسی می‌انداخت، شهر بندریِ دیگری که او فوتبالش را زندگی کرده و نفس کشیده بود. ریبری اظهار داشت:” همه چیز اینجا نشان دهنده اشتیاق مدیترانه‌ای است.” بازیکنان تیم زیر 19 ساله‌های سالرنیتانا تونل افتخاری در استادیو آرِکی که باشگاه به طور خاص برای مراسم معارفه او اقدام به باز کردنش کرده بود، تشکیل دادند. ریبری از داخل این تونل ظاهر شد و بیش از 13 هزار هوادار را دید که آتش‌بازی می‌کردند، پرچم‌هایی را تکان می‌دادند و نامش را فریاد می‌زدند. این هواداران طوری خوشحالی می‌کردند که انگار سال 1999 است، سالی که سالرنیتانا آخرین بار با چیرو فرارا و ریگوبرت سانگ در خط دفاع، رینو گتوزو در خط میانی و مارکو دی‌وایو در خط حمله در سری A حضور داشت.
ریبری تصور نمی‌کرد که انتقال به سالرنیتانا، چنین روزهای تاریکی را برای دوران حرفه‌ای درخشانش رقم بزند.
هیچ کس انتظار نداشت که باشگاه بتواند صعود مستقیم داشته باشد، چه برسد به این که در جایگاهی قرار بگیرد که ریبری متقاعد کند که سر از خیابان سالوادور آلنده (محل باشگاه سالرنیتانیا) دربیاورد. این وینگر فرانسوی گفت:” ماندن در این لیگ مثل کسب یک جام است.” شش ماه گذشته و سالرنیتانا در قعر جدول سری A قرار دارد. فابریتزیو کاستوری پس از این که بازیکنان در برابر اسپتزیا، دیگر تیم نه چندان قدرتمند لیگ، جنگندگی زیادی به نمایش نگذاشتند، اخراج شد؛ اتفاقی که بسیار طعنه‌آمیز به نظر می‌رسید چون او در سال 2004 با محرومیت سه ساله مواجه شد (بعدها کاهش پیدا کرده و بخشیده شد) چرا که در زد و خورد معروفی نقش داشت که باعث شده بود دیدار پلی‌آف بین چزنا و لومتزانه بیشتر از بازی سری C به دیدار UFC تبدیل شود. استفانو کولانتونو، جانشین او، چهره‌ای آشنا در آرِکی بود چون پیش از آن هم سابقه مربیگری در این ورزشگاه را داشت. هرچند، ارتباط او با سری A قطع شده بود چون آخرین حضورش در این لیگ به پنج سال قبل برمی‌گشت.
جای تعجب نداشت که موفقیت سرمربی جدید هم دوام زیادی نداشت. تنها پیروزی سالرنیتانا تحت هدایت کولانتونو در ونیز به دست آمد؛ جایی که آنها باز هم بازی خوبی از خود به نمایش نگذاشتند تا این که اتان آمپادو به دلیل خطا روی ریبری کارت قرمز دریافت کرد و بازگشت معجزه‌آسای او فراتر از راه رفتن صرف بود. این بازیکن 38 ساله زمینه‌ساز گل مساوی تیم مهمان شد و به هم‌تیمی‌هایش این باور را داد که می‌توانند پیش برود و در وقت تلف شده پیروز شوند. این اتفاق می‌توانست به نقطه عطفی در فصل سالرنیتانا تبدیل شود.
افسوس! امید شکل گرفته در آن شب در اسکله لوییجی پنتزو به ثمر ننشست. آنها از آن زمان به بعد در هفت بازی از هشت دیدارشان شکست خورده و تنها یک گل زده‌اند. جذب سیمی (Simy) که فصل گذشته برای کروتونه درخشید و به اولین بازیکن آفریقایی 20 گله در تاریخ سری A پس از ساموئول اتوئو تبدیل شد نیز کمکی نکرده است.
این موضوع اهمیت چندانی ندارد. ریبری می‌تواند سال‌ها را عقب کشیده و کاری که روبرتو باجو در اوایل قرن جدید در برشا انجام داد را تکرار کند اما این هم چاره کار نیست. کولانتونو می‌تواند روند 10 پیروزی متوالی را به ثبت برساند و چیزی تغییر نکند. حداقل در حال حاضر، نجات سالرنیتانا به اتفاقی که در زمین رخ می‌دهد بستگی ندارد. مگر این که خریداری تا شب سال نو پیدا شود، وگرنه آنها از لیگ بیرون انداخته خواهند شد. همه نتایج این تیم باطل شده و نیم فصل دوم سری A با یک تیم کمتر آغاز می‌شود.
این تحقیری است که هیچ هواداری هرگز نباید مجبور به تحمل آن باشد. اما تحقیر بزرگتر برای هواداران سالرنیتانا شراط بد مالکیت این باشگاه است. باشگاه آنها یک دهه قبل ورشکست شد و مجبور شد همه چیز را از اول از انتهای هرم فوتبال شروع کنند. کلودیو لوتیتو، مالک لاتزیو، به همراه مارکو متزاروما، برادر همسرش، مجوز تیم جدیدی را گرفتند و کمی بعد اموال غیرمنقول متعلق به این باشگاه ورشکسته را خریدند تا سالرنو کالچو به یو اس سالرنیتانا تغییر پیدا کند اما لوگو، رنگ پیراهن و هرچیز مربوط به این باشگاه ثابت بماند.
این تیم تا سال 2014 در تمامی لیگ‌ها صعود کرد و به دسته دوم رسید و بار دیگر به تیمی میانه جدولی تبدیل شد که سری A برای او همیشه تصویری دور از دسترس به نظر می‌رسید. در عوض سالرنیتانا در واقع به آزمایشگاهی برای بازیکنان جوان لاتزیو و بازیکنان پرورش یافته در آکادمی این باشگاه مانند لوییز فلیپه، توماس استراکوشا و آندره اندرسون تبدیل شد. اگر مارسلو بیلسا پس از این که پایش را در رم بگذارد از هدایت لاتزیو کناره‌گیری نمی‌کرد، سیمونه اینزاگی اولین تجربه مربیگری‌اش را به جای ورزشگاه الیمپیکو در آرِکی پشت سر می‌گذاشت.
لوتیتو با خرید سالرنیتانا باعث صعود آنها به سری A شد اما اکنون حضور خود در راس این باشگاه، می‌تواند موجب بازگشت آنها به رده‌های پایین‌تر شود.
با توجه به تمامی دستاوردهای برادر جوان‌تر اینزاگی در طول این مدت، شاید سالرنیتانا می‌توانست زودتر به سری A برگردد. اما این اتفاق هم نگرش‌ها به این باشگاه را تغییر نداد. در تابستان 2020، بنرهایی در اعتراض به مالکیت مشترک لوتیتو و متزاروما ظاهر شدند. اما این داستان دوام زیادی نداشت چون این تیم شروع به برنده شدن کرد و این روند حفظ شد. هیچکس صعود آنها را پیش‌بینی نمی‌کرد، خصوصا در لیگی که مونتزای سیلویو برلوسکونی بیشتر از هر باشگاه دیگری هزینه کرده بود. اما در آخر سالرنیتانا تنها در رقابت با این تیم مجهزتر برنده نشد. به گزارش StatsBomb، آنها به نوعی با دوم شدن پس از امپولی از داده‌ها نیز سرپیچی کردند، چرا که در زمینه تفاضل گل مورد انتظار در رده هفدهم قرار داشتند.
در حالی که تیم برای بازی برابر مونتزا در هواپیمای چارتر متعلق به لاتزیو در حال پرواز بود، هواداران متعصب این باشگاه بیانیه‌‌ای منتشر کردند:” هرچیزی محدودیتی دارد، جز گستاخی. غیرقابل قبول است! بی‌حرمتی دیگری به شهری که از شما و اهانت‌هایتان خسته شده است. سفر با هواپیمای متعلق به لاتزیو که باعث خجالت این روح شده است. شما غرور هواداران را با نخوتی دیوانه‌کننده زیرپا می‌گذارید. شرافت ما از بین رفته است. دیگر زمان منتظر ماندن برای نتایج نیست. این باشگاه فعلی زمانش را از دست داده است. ما از اصول شما خسته شده‌ایم. شما باید بروید! ارزش شرافت ما بیشتر از قرار گرفتن در رتبه اول فرضی است. شرافت ما قیمتی ندارد و در هر دسته‌ای باشیم قابل مذاکره نیست. در دفاع از هویت ما، در دفاع از مردم ما. در دفاع از شهر ما.”
زمانی که سالرنیتانا به حضور در سری A نزدیک شد، فدراسیون فوتبال ایتالیا حس کرد که شاید این موضوع مشکل‌ساز شود. در آن زمان، مالکیت بیشتر از یک باشگاه در ایتالیا غیرقانونی نبود و لوتیتو تنها کسی نبود که در تیم دیگری نیز سهامدار بود. اورلیو دی لورنتیس، تهیه‌کننده سینما، از سال 2004 مالکیت ناپولی را برعهده داشته، در حالی که لوییجی، پسرش، در سه سال اخیر مدیر باری بوده است. قوانین تصویب شده جدید در ماه سپتامبر به این معناست که هرکسی که از مدل چند باشگاهی در ایتالیا پیروی می‌کند، باید انتخابش را انجام داده و همه باشگاه‌هایش جز یکی از آنها را تا سال 2024 به فروش برساند. در حال حاضر، بند 16 قوانین سازماندهی داخلی فدراسیون فوتبال ایتالیا اجازه نمی‌دهد “سهامداری، مدیریت یا موقعیت کنترل مستقیم یا غیرمستقیم بیش از یک باشگاه” در یک لیگ صورت بگیرد تا از درستی این رقابت محافظت و از تضاد منافع جلوگیری کند.
این یعنی همان زمان که هوداران سالرنیتانا در حال خوشحالی و جشن گرفتن پایان انتظار 22 ساله برای حضور در سطح اول فوتبال بودند، این باشگاه فورا برای فروش گذاشته شد و باید خریداری در عرض 30 روز پیدا می‌شد وگرنه آنها اجازه بازی در سری A را نداشتند. ساندرو منکوچی، یکی از اعضای هیئت مدیره لیدز یونایتد، مدعی شد که آندره‌آ رادریتزانی پیشنهادی رسمی به ارزش 26 میلیون یورو برای سالرنیتانا ارائه کرد اما هرگز پاسخی از سوی باشگاه دریافت نکرد. او به TMW گفت:” آنها ما را به حساب نیاوردند” ظاهرا چون این پیشنهاد بسیار کمتر از ارزش سالرنیتانا بوده است. کنسرسیوم‌هایی از لوکزامبورگ و خاورمیانه هم ابراز علاقه کردند اما هرچه زمان ضرب الاجل نزدیک شد، این باشگاه همچنان در اختیار لوتیتو و متزاروما ماند.
این باعث شد که تصمیم‌گیری سختی پیش روی فدراسیون فوتبال ایتالیا قرار بگیرد و گابریله گراوینا، رییس این فدراسیون، تصمیم گرفت که زمان اجرای قانون را به تعویق بیاندازد. سالرنیتانا توانست در سری A بازی کند اما این باشگاه در اختیار سازمان Melior و Widar قرار گرفت. یکی از افسران سابق نیروهای امنیت اقتصادی به عنوان مدیر انتخاب شد و متولیان موظف شدند مالک جدیدی تا پایان سال پیدا کنند، این فرصت کافی در اختیار آنها قرارداد تا سرمایه‌گذاری را انتخاب کنند. لوتیتو دیگر حق دخالت در اتفاقات باشگاه را نداشت اما وقتی لاتزیو قرارداد سدریک گوندو، مهاجم این تیم، را در روز آخر نقل و انتقالات فسخ کرده و او صبح فردا به سالرنیتانا پیوست، بسیاری متعجب شدند. فدراسیون فوتبال ایتالیا در ابتدا جلوی این انتقال را گرفت تا تحقیقاتی انجام داده و مشخص شود که همه چیز به درستی پیش رفته است.
سالرنیتانا حتی اگر تا فردا به مالک جدیدی فروخته شد، باز هم کار سختی برای ماندن در سری A دارد. آنها از 18 دیدار نیم‌فصل اول تنها 8 امتیاز کسب کردند.
شش ماه گذشته و سالرنیتانا می‌داند که شب سال نوی میلادی آخرین روز حضورشان در این فصل سری A است. مجمع سهامداران این لیگ این موضوع را پیش از وقفه زمستانی بررسی کرده و از فدراسیون فوتبال خواستند که این مهلت را بار دیگر تمدید کند، به سالرنیتانا اجازه دهد که این فصل را به پایان برساند و مانع از رسوایی برگزاری سری A با 19 تیم در فاصله ژانویه تا ماه می شود. به هرحال، واکنش خریداران حق پخش تلویزیونی به چشم انداز از دست رفتن 19 بازی چه باید باشد؟
شاید فکر کنید که هواداران از این مهلت حمایت کنند. اما هواداران متعصب در ورزشگاه آرکی همچنان روی موضوع خود هستند. پیش از شکست 0-5 روز 17 دسامبر برابر اینتر، این هواداران بنری را در ورزشگاه گشودند که روی آن نوشته شده بود:” گراوینا، به قولت عمل کن! بیرون از لیگ، دسته چهارم، زمین‌هایی در وسط ناکجاآباد. سالرنیتانا از نظر ما در هیچ دسته‌ای نیست.”
به طور خلاصه، ما را بیرون کن. تا زمانی که آنها بار دیگر شرافت‌شان را پس بگیرند، اهمیتی ندارد که سالرنیتانا در چه لیگی بازی می‌کند.
گروینا به خواسته آنها گوش داد و از صحبت‌هایی که زده بود عقب‌نشینی نخواهد کرد. او در مراسم جوایز گلوب ساکر در دوبی گفت:” چنین باشگاه بزرگی شایستگی ادامه دادن را دارد. ما امیدوارم که راه حلی فوری پیدا شود. تنها راه نجات، مالک جدیدی است که بتواند ادامه یافتن این پروژه را تضمین کند.”
روزنامه گاتزتا دلو اسپورت روز دوشنبه مدعی شد که انتظار می‌رود دو پیشنهاد برای خرید این باشگاه ارائه شود، یکی از سوی گروهی در رم و دیگری از تورین. در عین حال هراس و وحشت در حال شکل‌گیری است. وقتی شما شمارش معکوس شب سال نو را آغاز می‌کنید- 6، 7، 8، 9، 10- لحظه‌ای به سالرنیتانا فکر کنید.