60 اسطوره تاریخ لیگ برتر؛ محمد صلاح (25)
هفتیک- وقتی شاهکار گلزنی محمد صلاح منجر به تغییرات اساسی در کتاب رکوردهای لیورپول در سال 2018 شد، او با رسانه باشگاه مرسیسایدی صحبت کرد. این مکالمه اینطور پیش رفت…
– محمد، رسیدن به 40 گل چه معنایی دارد؟
– ” معنای زیادی دارد. اما در نهایت، من قبلا هم این را گفتم… تلاش کردم هر بازی گل بزنم تا به تیم کمک کنم. تا امتیازات را به دست آوریم. این مهمترین چیز برای ماست، این که به عنوان یک تیم بازی کنیم، به عنوان 11 بازیکن بازی کنیم. بنابراین هر گل من یا هر بازیکن دیگری تلاش برای کمک به تیم است.”
– اما تو بازیکنی هستی که زودتر از هر کس دیگری در تاریخ لیورپول به رکورد 40 گل رسیدی…
– ” این احساسی عالی است. البته که احساسی عالی است. اما میدانید که من گفتم در نهایت از گلزنی خوشحالم، از کمک به تیم خوشحالم – فقط همین.”
– رکورد به ثمر رسیدن 47 گل (در یک فصل) در دست یان راش است… میتوانی به آن برسی؟
– ” این رکورد بسیار نزدیک بود، فقط هفت گل فاصله داشتم. اما اجازه دهید ببینیم چه پیش خواهد آمد! نمیدانم هنوز چند بازی باقی مانده است… اما لیگ برتر و نیمهنهایی لیگ قهرمانان را در پیش داریم. تمام تلاشم را میکنم تا دوباره گل بزنم و به تیم کمک کنم.”
– نظرت درباره کفش طلای لیگ برتر چیست؟
– ” البته که به آن فکر میکنم. البته که اینطور است، نمیتوانم دروغ بگویم- این موضوع در ذهن من است. اما میدانید، شما میتوانید امروز در تیم ببینید که همه تلاش میکنند توپ را به من پاس بدهد تا کمک کنند. من همچنین مطمئن هستم که بازیکنان تاتنهام سعی میکنند به هری کین کمک کنند، و بازیکنان منچسترسیتی هم سعی میکنند به سرخیو آگوئرو کمک کنند. همه جا همانطور است اما در آخر ما به عنوان یک تیم بازی میکنیم.”
– دوست داری بازیکنان بیشتر به تو پاس بدهند؟
– ” بله. آنها به هرحال توپ را پاس خواهند داد. من خوشحالم که چنین حسی دارم، میدانید؟ احساس میکنم آنها میخواهند از من حمایت کنند و برای گلزنی کمکم کنند. این احساس خوبی است.”
– تو درباره هری کین توییت کردی…
– “(میخندد). نمیخواهیم چیزی در اینباره بگویم! هیچ چیزی در این باره را نمیخواهم. در آخر آنها گفتند که این گل اوست بنابراین داستان برای من تمام شد. حالا ما هنوز چهار بازی داریم و آنها پنج یا شش بازی دارند، بنابراین من باید به دیدارهای خودم فکر کنم و ببنیم چه خواهد شد.”
– چه چیزی در لیورپول باعث میشود حس کنی که میتوانی در این سطح بدرخشی؟
-“میتوانید این را در بابی فیرمینو ببنید، او این فصل گلهای بسیاری به ثمر رسانده است. این فصل برای او هم متفاوت بوده است. فکر میکنم سبک بازی تیم به ما شانس بیشتری برای گلزنی داده است. سبک بازی تیم به ما کمک کرده که همیشه در برابر دروازه باشیم. بنابراین این سبک بازی است که کمک بسیاری به ما کرده است.”
– چه چیز بیشتر اهمیت دارد: جوایز شخصی یا قهرمانی در لیگ قهرمانان؟
– “قهرمانی در لیگ قهرمانان. اگر شما بین لیگ قهرمانان و (جوایز شخصی مانند کفش طلا) آن موارد حق انتخاب داشته باشید، البته که لیگ قهرمانان را انتخاب میکنید. فتح لیگ قهرمانان… وای… نمیتوانم بگویم… اوه. بدون شک لیگ قهرمانان. فتح لیگ قهرمانان برای همه فوق العاده است. سایر موارد اهمیتی برایم ندارد…”
-در طول سه دقیقه و 58 ثانیه مصاحبه، بازیکنانی از او حمایت کردند، تلاش کردند او را با خود ببرند و در نهایت وقتی دژان لاورن، هم تیمی و دوست صمیمی صلاح، او را به سمت خود کشید، این بازیکن به داخل ورزشگاه آنفیلد رفت.
به جز یک مصاحبه با مجله و چند مکالمه با تلویزیون باشگاه، این آخرین باری بود که صلاح درباره جایگاهش در این تیم با کسی صحبت کرد تا شبی در چند ماه پس از آن در لندن که موفق به کسب جایزه بهترین بازیکن سال از سوی اتحادیه روزنامه نگاران فوتبالی شد.
***
من واقف هستم که این مطلب ممکن است چطور خوانده شود. بازیکنان به خاطر چیزهایی که میگویند و افرادی که با آنها صحبت میکنند به اسطوره تبدیل نمیشوند.
صلاح شخصیتی خوشمشرب به نظر میرسد که توانایی مطرح کردن حرفهای بسیار بیشتری را دارد اما پاسخهایش شسته و رفته است. با این حال قضاوت نهایی درباره هر فوتبالیست باید به عملکردش در زمین بستگی داشته باشد. و صلاح عجب فوتبالیستی است.
به راحتی میتوان گفت که او بهترین وینگر راستی است که لیورپول در طول دههها و شاید در تمام تاریخ داشته است. به جز این که او واقعا وینگر راست نیست. او کاملا چپ پاست اما پست عوض میکند و این کار را به راحتی انجام میدهد. وقتی به حرکاتش دقت میکنید، او به عنوان یک مهاجم نوک نیز عمل میکند. نمیتوان او را تنها با یک پست تعریف کرد. این یکی از دلایلی است که متوقف کردن او برای حریفان را دشوار میکند. همچنین یکی از دلایلی است که باعث میشود یافتن تعریف مشخص درخشش او برای تحسین کنندگان و شنیدن آن برای منتقدان دشوار باشد. این عاملی غیرقابلتوصیف است.
چطور میتوان به درستی او را تعریف کرد؟ چیزهای زیادی درباره این که او واقعا چه شخصیتی دارد نوشته شده است. افراد بسیاری از جمله خودم به نگریگ (توضیح مترجم: شهر زادگاه صلاح در مصر) سفر کردهاند. اما هرچه ما بیشتر مینویسیم، صلاح به شخصیت دور از دسترستری تبدیل میشود. اگر هم داستانی را تعریف کرده باشد به ندرت این اتفاق رخ داده است. در عجب هستم که چطور چنین چیزی در سبک دیده شدن او دخیل بوده است.
او فوتبالیست بزرگی است اما یکی از بزرگترینهاست؟ حداقل در تاریخ لیورپول؟ فکر میکنم همینطور است. اگر یک بازیکن باعث شده باشد که هواداران لیورپول پس از سالها ناامیدی بار دیگر به غیرممکن باور پیدا کنند، شخص او است. دستاورد او در اولین فصل حضورش در مرسیساید تماشایی بود.
او توانست به جایی برسد که سایر بازیکنان خارجی از جمله بازیکنان سایر باشگاهها نتوانستند. فرناندو تورس نیز وقتی به آنفیلد رفت، تاثیر مشابهی داشت اما نتوانست چنین درخشش و الهامبخشیای را در طول دوران موفقیتش داشته باشد. همه خیلی زود عاشق لوییس سوارز شدند چون او توانست جای خالی تورس را پر کند اما روند گلزنی او بسیار دیرتر آغاز شد و انتظارات از او نیز به همین مقدار دیرتر بالا رفت. شاید برخوردهای سرد با صلاح به دلیل نحوه جدایی بازیکنان پیش از او بیشتر بوده باشد. فیلیپه کوتینیو در میانههای اولین فصل حضور صلاح در این باشگاه جدا شد، هرچند این باعث نشد که روند گلزنی او متوقف شود. آیا رابطه او با لیورپول نیز پایانی مشابه خواهد داشت؟
اینطور نیست. استانداردهای او در فصل 18-2017 به حدی بالا بود که هر کاهشی در آمار باعث شکل گرفتن مکالمات احتمالی درباره جدایی او میشد. آمار گلزنی او در دو فصل بعدی به آن اندازه بالا نبود اما با این حال بسیار درخشان به حساب میآمد. در عین حال پاسهای او نیز به صورت مداوم در بین بیشترین تعداد پاسهای ارسال شده در لیگ برتر بود که نشانی از تکامل بازی او به حساب میآمد.
برای هرکسی که به اندازه کافی خوش شانس بوده که دیدارها را به جای لنز دوربین که تنها توپ را دنبال میکند از روی سکوهای آنفیلد ببیند، واضح است که او بدون توپ بیشتر تلاش میکند و آگاهانهتر از قبل بازی میکند. زمانی یکی از نگرانیها درباره او سرعتش بود اما با پیشرفتی که در زمانِ پشت به دروازه بودنش به دست آورد، خطر گلزنی خود را نیز افزایش داده است. او گاهی مانند کنی دالگلیش بازی میکند. این موضوعی محتمل است چرا که صلاح همیشه اهمیت قدرت و جایگیری را تحسین کرده است.
من در آن سفر به مصر دریافتم که او حتی در نوجوانی به سبک مراقبت بازیکنان اروپایی از خود و حضور همیشگیشان در سالن بدنسازی توجه کرده است. او نمیخواهد به بازیکن مصری دیگری تبدیل شود که مسیر فوتبالش در یکی از تیمهای بزرگ قاهره مانند الاهلی یا الزمالک به پایان برسد. مسیر خود او در زمان تغییرات سیاسی و اجتماعی بسیار کشورش شکل گرفت؛ تغییراتی که در نهایت منجر به حضور یک سیستم توتالیتر به جای سیستم توتالیتر دیگری شد. بنابراین قهرمان ورزشی شدن در این کشور کار آسانی نیست؛ خصوصا وقتی کسی که باید جانشینش شوی، به دلیل قرار گرفتن در فهرست تروریستهای تحت تعقیب از کشور گریخته است. محمد ابوتریکه اسطوره صلاح در کودکی بود و او درسهایی بیشتر از فوتبال از این بازیکن گرفته است.
افراد بسیاری در انتخابات سال 2018 مصر تصمیم گرفتند که برگه رای خود را با نوشتن نام صلاح باطل کنند و با وجود این که او جز نامزدهای ریاست جمهوری نبود اما در رده دوم قرار گرفت. محبوبیت این بازیکن نوعی تهدید برای افراد در قدرت است و این یکی از دلایلی است که او با دقت بسیار کلماتش را انتخاب میکند.
ورای صحبتهایی در که مصاحبه سال 2018 مطرح شد، او بسیار شاداب است. اگر آن را در قرنطینه بخوانید شاید اینطور به نظر بیاید که او شخصیتی به شکنندگی یک لیوان آب دارد؛ فوتبالیست دیگری که چیزی که واقعا به آن فکر میکند را به زبان نمیآورد. با این حال احتیاط او نشان از هوشش دارد و به این معنا نیست که هراسی از ترویج پیامهای قدرتمند که تاثیرگذاری بالایی بر تمامی فرهنگها دارد، داشته باشد. افراد کمی در فوتبال درباره اهمیت حقوق زنان حرف زدهاند. اما صلاح این کار را کرده است.
بارها گفته شده که او زندانی گذشته و همچنین زمان حال کشور خود است. شاید صلاح هرگز نتواند به داستانش جنبه شخصی بدهد. او حتی با این فشارهای خاص توانسته تاثیری بیشتر از درخشش صرف در دیدارهای فوتبال داشته باشد.