بهترین مربیان تاریخ به انتخاب فورفورتو؛ 31 تا 40

از جمع مربیانی که در فهرست فورفورتو در بین رتبه‌های 31 تا 40 قرار گرفته‌اند، زین‎‌الدین زیدان همچنان فعال است و می‌تواند با کسب افتخارات بیشتر، در رده‌بندی‌های بعدی، در رتبه بالاتری قرار بگیرد.

هفت‌یک– نشریه معتبر فورفورتو در شماره اخیرش (ژوئن 2020)، فهرست 100 مربی برتر تاریخ را اعلام کرد که مطمئنا مانند هر انتخاب دیگری، موافقان و مخالفی خواهد داشت. اما آنطور که خود این نشریه نوشته، در رده‌بندی این مربیان، به نوآوری‌های آنها در مسائل تاکتیکی، نحوه مدیریت بازیکنان و مهم‌تر از همه، جام‌هایی که آنها بردند، توجه شده است. این قسمت هفتم این فهرست است که رتبه‌های 31 تا 40 را شامل می‌شود.

 

40- جیل الیس

” حتی اگر در مسیر درست قرار داشته باشید – اگر همانجا بمانید، بقیه از شما عبور خواهند کرد ” جیل الیس وقتی در سال 2014 هدایت تیم ملی زنان آمریکا را بر عهده گرفت، راضی نبود. آنها قهرمان المپیک بودند، در رده‌بندی جهانی در صدر جدول قرار داشتند و مدعی اصلی برای قهرمانی در جام جهانی سال بعد در کانادا به حساب می‌آمدند اما این تاثیری روی سرمربی جدیدشان نداشت.

همانطور که الیس دیده بود، آنها مدعی قهرمانی در سه جام جهانی قبلی بودند اما هر بار پس از سال 1999 در این راه شکست خوردند. اگر قهرمان نشوید پس داشتن این شرایط باعث ایجاد چه تغییری می‌شود؟ پیام پشت صدای رسای او چند ماه پیشتر، وقتی برای قبول پست بزرگ‌ترین سرمربی فوتبال زنان دنیا مصاحبه داد، کاملا آشکار بود. الیس در اولین روز حضورش در زمین تمرین به گروهی از بازیکنان با استعداد خبر داد که اگر به استراحت روی پر قو ادامه دهند، قهرمان رقابت‌های پیش رو نخواهند شد. او گفت که تلاش سخت تازه آغاز شده و اگر آنها به ایده‌های او عمل کنند، آمریکا در این رقابت‌ها آتش بازی راه خواهد انداخت.

الیس خیلی زود ثابت کرد که روی حرف خود ایستاده است. آمریکا تحت هدایت او دو قهرمانی‌ متوالی در جام‌جهانی کسب کرد که قهرمانی در جام جهانی فرانسه 2019 آخرین آنها بود. با توجه به بالاتر رفتن کیفیت فوتبال زنان و ایجاد رقابت بیش‌تر بین تیم‌ها بیش‌تر از همیشه، آمریکا در یک بازی نزدیک در نیمه نهایی برابر انگلیس به پیروزی رسید. انگلیسی‌ها یک پنالتی را نیز از دست دادند که می‌توانست بازی را به وقت اضافه بکشاند. الیس در سال‌های اخیر از جهش شدید این ورزش استقبال کرده؛ حتی اگر این اتفاق زندگی او را سخت‌تر کند. او در این باره گفت:” هرچقدر کشورهای دیگر بهتر باشند، ما هم مجبور می‌شویم که بهتر باشیم. من دوست دارم در محیطی قرار بگیرم که مجبور به تلاش زیاد برای کسب موفقیت شوم. این اتفاق پاداش و لذت موفقیت را بیش‌تر می‌کند. ” الیس که متولد 1966 در شهر پورسموث است، در سن 15 سالگی به همراه خانواده خود به آمریکا مهاجرت کرد. پدر او تکاور بود و مدرک مربیگری اتحادیه فوتبال انگلیس را داشت. الیس هر روز از کنار زمین شاهد تمرینات پدرش با تیم ستاد مشترک بود. او تحت تاثیر شیوه ارتباط‌گیری پدرش با بازیکنان و تعهد او به بهبود حواشی کوچکی که می‌توانست منجر به تاثیرگذاری زیاد شود، قرار گرفت.

الیس پس از گذراندن یک دوره موفق بازی در سطح کالج، با قدرتی به مربیگری روی آورد که بعدها به برند او نیز تبدیل شد. او به عنوان دستیار در دانشگاه‌های برتر کار کرد و در نهایت به تیم‌های جوانان آمریکا پیوست و برای گردآوری سوابق و داده‎‌ها به سرتاسر جهان سفر کرد.

این تلاش‌ها وقتی او در سال 2014 هدایت تیم ملی زنان آمریکا را بر عهده گرفت، به سودش شد و آماده بود تا به عنوان قهرمان دو جام جهانی بعدی تاریخ‌سازی کند. و حالا سفر به پایان رسیده است. الیس در ماه اکتبر از سمت خود کناره‌گیری کرد و ولاتکو آندونفسکی، سرمربی رین اف سی، جانشین او شد. غبطه خوردن به او کار دشواری است.

 

39- لوییز فیلیپه اسکولاری

چند ماه پیش از جام جهانی 2006، انگلیس، اسکولاری را به عنوان جانشین اسون گوران اریکسون پس از برگزاری این رقابت‌ها مدنظر داشت. او در جام جهانی 2002 (با برزیل) و در یورو 2004 (با پرتغال) سه شیرها را حذف کرده بود و در آن تابستان نیز همین اتفاق را تکرار کرد. اما اتحادیه فوتبال انگلیس موفق به جذب فیل بزرگ نشد و مغز متفکر قهرمانی‌های جام جهانی، لیبرتادورس و قهرمانی‌های لیگ و جام حذفی در برزیل را از دست داد. او در سال 2018 حتی یک کامبک داشت و با تیم پالمیراس قهرمان برزیل شد.

 

38- اودو لاتک

لاتک اولین مربی‌ای بود که فاتح هر سه قهرمانی قاره اروپا- جام باشگاه‎های اروپا، جام یوفا و جام در جام که دیگر برگزار نمی‌شود- شد و تنها کسی است که این کار را با سه باشگاه متفاوت به انجام رساند. این مربی آلمانی تقریبا در تمامی تیم‌ها به شکلی قابل توجه موفق بود. او شش عنوان قهرمانی لیگ و یک جام باشگاه‌های اروپا در بایرن مونیخ در اولین شغل مربیگری خود به دست آورد. لاتک دو قهرمانی لیگ دیگر و یک جام یوفا در مونشن گلادباخ کسب کرد و پس از آن با بارسلونا هت تریک خود را کامل کرد.

 

37- گاس هیدینک

هیدینک در اولین بازی خود به عنوان مربی در مارس 1987 موفق شد با آیندهوون و با یک گل برابر آژاکس یوهان کرویف به پیروزی برسد. دو ماه بعد، آنها دومین قهرمانی از 4 قهرمانی متوالی خود را جشن گرفتند اما بهترین اتفاق در 1988 با قهرمانی باورنکردنی در جام باشگاه‌های اروپا رخ داد. بهترین عملکرد او در سطح ملی نیز رساندن هلند (1998) و کره جنوبی (2002) به نیمه نهایی جام جهانی بود. او در سال 2006 موفق شد استرالیا را پس از 32 سال به جام جهانی ببرد و با روسیه نیز به نیمه نهایی یورو 2008 صعود کرد.

 

36- زین‌الدین زیدان

زیدان در همان ابتدا کاری کرد که حضورش در عرصه مربیگری به اندازه به ثمر رساندن گل والی در فینال لیگ قهرمانان آسان به نظر برسد. زیزو پس از قبول هدایت رئال مادرید در ژانویه 2016، در ماه آوریل به روند 39 بازی بدون شکست بارسلونا در لیگ خاتمه داد و سپس اولین قهرمانی از سه قهرمانی متوالی تیمش در لیگ قهرمانان را جشن گرفت. آنها پس از میلان در سال 1990 به اولین مدافع عنوان قهرمانی در اروپا تبدیل شدند. اما قهرمانان بزرگ به یک شخصیت بزرگ نیاز دارند تا آنها را رهبری کند. کریستیانو رونالدو درباره این مربی گفت:” زیدان باعث شد که من احساس خاص بودن کنم. ” واقعا حرفی برای زدن باقی نمی‌ماند.

 

35- بیل نیکلسون

افرادی که بیل نیکلسون را می‌شناسند، معتقد هستند که او آدم خیلی احساساتی نبود. او در خانه‌ای کوچک و تراس‌دار در نزدیکی ورزشگاه وایت هارت لین (ورزشگاه سابق تاتنهام) زندگی می‎‌کرد و در هر دو دوره بازی و مربیگری خود تنها در یک باشگاه حضور داشت. او تنها یک بازی ملی برای انگلیس انجام داد اما با اولین ضربه خود به توپ، دروازه حریف را باز کرد. با نگاهی به نیکلسون و ظاهر فروتن و مهربان او، متوجه بخشی از زندگی فوق‌العاده‌اش می‌شویم.

این هافبک-وینگر که متولد اسکاربرا بود، توانایی‌های مربیگری خود را به عنوان یک سرباز معلم در جنگ جهانی دوم، که فرصت داشتن دوران حرفه‌ای درخشان‌تر را از او گرفت، سر و شکل داد. وقتی نیکلسون – که فوتبال را از زمین‌های پایه تاتنهام در 1936 آغاز کرده بود – در نهایت هدایت این تیم را در 1958 بر عهده گرفت، تیم شمال لندن در رده شانزدهم جدول رده‌بندی لیگ دسته اول ایستاده بود. وقتی او 16 سال بعد از این تیم جدا شد، آنها دو جام اروپایی، یک دبل قهرمانی در لیگ و جام حذفی، دو جام حذفی دیگر و دو قهرمانی جام اتحادیه را در کارنامه خود داشتند.

استیو پریمن، اسطوره تاتنهام، در گفتگو با فورفورتو درباره این مربی اظهار داشت:” او روشی پولادین و سرسختانه داشت. ما امروزه واژگان جدید بسیاری را می‌شنویم اما هیچ‌کدام از آنها چیزی به من یاد نمی‌دهد، چون قبلا همه اینها را از بیل شنیده‌ام.” اصل فلسفه نیکلسون این بود که تاتنهام باید با سادگی و هوشمندی بازی کند. او به عنوان بازیکن تحت تعلیم آرتو رو و بازی یک و دوی معروف تیمی او در فصل 51-1950 بود. این تیم تاتنهام بود که استفاده از یک و دو برای حفظ مالکیت توپ را متداول کرد. در همین حال ویک باکینگهام، هم تیمی او، به سبک خارجی با سیستم شناور که بعدها باعث پیشرفت آژاکس شد، سازگاری پیدا کرد. اما نیکلسون با قبول هدایت تاتنهام، صرفا اصولی کلیدی را در این تیم تثبیت کرد و خواستار این بود که تیمش یک بازی سرگرم کننده را به نمایش بگذارد؛ و این کاری بود که آنها انجام دادند. تاتنهام در اولین حضور او با نتیجه 10-4 برابر اورتون به پیروزی رسید و در 42 بازی 115 گل به ثمر رساند و با نیکلسون قهرمان فصل 61-1960 شد.

آنها در فینال جام در جام اروپای 1963 نیز با نتیجه 5-1 اتلتیکو مادرید را در هم کوبیدند. با این حال با وجود تمام سبک‌ها و موفقیت‌های تاتنهام نیکلسون، او تاکید داشت که بازیکنان خود را متواضع و عاقل نگه دارد. او قراردادی به ارزش 99999 پوند با جیمی گریوز امضا کرد تا برچسب اولین بازیکن شش رقمی روی او نباشد. صحبت‌های تیمی او نیز بسیار فروتنانه بود. پیش از دیدار برابر اتلتیکو به چنان جزییاتی از تیم حریف پرداخت که بازیکنانش مشتاق بودند که به سرمربی خود ثابت کنند که می‌توانند پیروز میدان شوند. دنی بلنچفلاور، هافبک تاتنهام، به سرمربی خود گفت:” به خاطر خدا! تو داری کاری می‌کنی که آنها شبیه به برندگان جهانی شوند.” نیکلسون در طول دهه 60 و اوایل دهه 70 میلادی، پیش از کناره‌گیری در سال 1974، بارها تیم خود را تغییر داد. او بیش‌تر از یک فرد تحول‌طلب، فردی انقلابی بود که بر پایه ایده‌هایی که به عنوان یک بازیکن برای پیروزی یاد گرفت، رشد کرده بود. چنین بلندپروازی‌هایی به سختی در عرضه‌های کم جای می‌گیرد. بلنچفلاور با معروف‌ترین جمله نیکلسون از او یاد می‌کند و می‌گوید:” بهتر است در حالی که هدف والایی داری، شکست بخوری تا این که با هدفی دست پایین موفق شوی. و ما در تاتنهام چشم‌انداز خودمان را بسیار بالا بردیم. چنان بالا که در واقع حتی شکست خوردن در آن نیز بازخوردی از پیروزی بود.”

 

34- ویکتور ماسلوف

ماسلوف یکی از پیشگامان تاریخ فوتبال به حساب می‌آید که ناشناس باقی مانده است. چه کسی پرسینگ را اختراع کرد؟ تقریبا تمام تیم‌های بزرگ دنیا در اواخر دهه 50 میلادی با سیستم 4-2-4 بازی می‌کردند اما این مربی روس در حال بررسی یک موقعیت بود. او به اولین سرمربی تاریخ تبدیل شد که از سیستم 2-4-4 استفاده کرد که آمار عددی بسیار خوبی نیز در دیناموکیف داشت. این سیستم باعث شد که ماسلوف به 4 مدال قهرمانی لیگ اتحاد جماهیر شوروی و شش قهرمانی جام حذفی در سه تیم برسد. اما فراتر از آن تاثیری همیشگی در فوتبال بر جای گذاشت.

 

33-کنی دالگلیش

دالگلیش به عنوان بازیکن سلتیک و لیورپول در فاصله سال‌های 1972 تا 1986 موفق به کسب 10 جام قهرمانی لیگ از 15 جام ممکن شد. کمی بعد، این موفقیت در مربیگری لیورپول نیز تکرار شد. او به عنوان بازیکن -سرمربی نتوانست عادت پیروزی‌اش را کنار بگذارد و پیش از جدایی باورنکردنی‌اش از این تیم در فوریه 1991 و پیوستن به تیم بلندپرواز بلکبرن که در دسته دوم حضور داشت، دو قهرمانی دیگر نیز در آنفیلد به دست آورد. چهار سال بعد، کنی با تیم بلکبرن برای اولین‌بار در 80 سال به قهرمانی لیگ رسید.

 

32- یوپ هاینکس

نام یوپ هایکنس، مانند یک قدرت شفابخش اسرارآمیز، هر بار که بایرن مونیخ به صخره‌ای سخت می‌خورد، مطرح می‌شود. او در اکتبر 2017 بازنشستگی‌اش را لغو کرد تا به پس از آغاز نامطمئن بایرن، به قهرمانی این تیم در بوندس لیگا کمک کند. او همیشه به دلیل نقشِ مغز متفکر بودن در سه‌گانه لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا این تیم در سال 2013 مورد احترام است. هاینکس که یک اسطوره دوست‌داشتنی در باواریاست، در رئال مادرید نیز اولین قهرمانی این تیم در لیگ قهرمانان اروپا بعد از  32 سال را در سال 1998 به دست آورد.

 

31- هلموت شون

ثبات آلمان در رقابت‌های بین‌المللی تا حد زیادی مرهون خدمات شون است. این مهاجم سابق در فاصله سال‌های 1964 تا 1978 هدایت آلمان غربی را بر عهده داشت؛ دورانی درخشانی که حضور در 6 تورنمنت مهم را شامل می‌شود. تیم شون در دو تورنمنت قهرمان شد؛ یورو 1972 و جام جهانی 1974. این تیم در دو رقابت دیگر نیز نایب قهرمان شد و در جام جهانی 1970 مکزیک در رده سوم قرار گرفت. برتی فوگتس، مدافع راست آلمان که بعدها روی نیمکت این تیم قهرمانی در یورو 1996 را تجربه کرد، پس از قهرمانی در جام جهانی 1974 به تمجید از شون پرداخته و گفت:” او در بازیکنان و به صورت کلی در مردم تنها خوبی می‌بیند.”

 

 

عنوان اصلی مقاله: 100 greatest managers ever نویسنده: FFT نشریه / وبسایت: FourFourTwo زمان انتشار: ژوئن 2020
کلمات کلیدی:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

1 دیدگاه ارسال شده است